να περνάει από εκείνο το σημείο και κάποιος αθώος χωρικός και να σκοτωθεί από τέτοιες βάρβαρες μεθοδεύσεις ? Ας πάψει επιτέλους ο εξωραϊσμός του μαοϊκού αντάρτικου του Νεπάλ. Αν κερδίζανε αυτοί, θα εγκαθίδρυαν μία βαθύτατα ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ κυβέρνηση. Το Νεπάλ θα ξαναζούσε τη φρίκη που έζησε η Κίνα στη δεκαετία του 60. Μια σύγχρονη ριζοσπαστική επαναστατική Αριστερά πρέπει να έχει ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΕΤΩΠΟ με τέτοιες πρακτικές. Δεν φταίει σε τίποτε ο λαός του πολύπαθου Νεπάλ να βιώσει τη Μαοϊκή Μπότα, προκειμένου εμείς εκ του ασφαλούς να χαρούμε και να πούμε (καθιστοί στις πολυθρόνες μας) ότι... "το αντάρτικο νίκησε την Αντίδραση". Νομιμοποιούμαστ να το πούμε μόνο αν... μεταναστεύσουμε εκεί πέρα και υφιστάμεθα μαζί με το μέσο Νεπαλέζο τα Δελτία Τροφίμων που οπωσδήποτε θα επιβάλει το φιλομαοϊκό καθεστώς, την απαγόρευση λειτουργίας πολιτικών οργανώσεων, τη θεσμοθετημένη στέρηση υλικής ευημερίας (λόγω της εμμονής των λενινιστικών καθεστώτων στην καταστροφική πολιτική της απαγόρευσης των εισαγωγών), τη στρατοκρατία, κλπ. ΜΑΖΙΚΗ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ (με ταυτόχρονη κήρυξη ΜΗ ΒΙΑΙΗΣ Γενικής Απεργίας σε όλη τη χώρα). ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ. ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΕΥΡΥΤΑΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ (ιδίως στο τραπεζικό σύστημα, στις βιοτεχνίες, κλπ). ΠΟΛΙΤΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΟΪΚΟΥ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ. ΧΤΙΣΙΜΟ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΑΦΘΟΝΙΑ ΑΓΑΘΩΝ (κατά τα πουλαντζιανά πρότυπα, δηλαδή με όσμωση μεταξύ νέων εστιών αυτοδιαχείρισης και διατήρησης του ΚΕΚΤΗΜΕΝΟΥ του Κοινοβουλευτισμού) . ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ. ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΑΝΤΟΥ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ. ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΕ ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΚΗ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΦΑΙΔΡΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ ΤΟΥ ΝΕΠΑΛ (ΠΟΥ ΑΠΟΜΥΖΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΟΥΣ) ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΚΛΙΚΑΣ ΤΩΝ ΜΑΟΪΚΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΑΓΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΑΘΩΩΝ. ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Επειδή, κατά τα φαινόμενα, χτες διαμαρτυρόσουν για ένα αντίστοιχο κείμενο σχετικά με την Κίνα, μήπως έχεις αντιληφθεί πόσο δύσκολο είναι να εφαρμοστούν όλα αυτά (τα καλά και άγια) που μας περιγράφεις; Ο κόσμος δεν είναι μαγέρικο, να τον πλάθουμε με τις συνταγές μας κατά βούληση!

στην κυριαρχούσα οπτική γωνία θεώρησης των πραγμάτων. Δεν διαμαρτύρομαι ενάντια στη δημοσίευση αυτή καθαυτή. Διαμαρτύρομαι ενάντια στους υποστηρικτές των μαοϊκών ανταρτών (και υπάρχουν μπόλικοι). Δεν είπα ότι όλα αυτά είναι εύκολο πράγμα. Διάλογο κάνουμε. Τα αιτήαμτα πρέπει να διατυπώνονται για να γίνεται "ζύμωση".

Pia mas ta exei kanei tsourekia!!!!!! Petagetai pantoy san thn pordh kai gamaei ta threads! OYTE SKLHRA OYTE MALAKA KOFTA RE REDGREEN TA NARKWTIKA!!

Και φαίνεται ότι μέσα στο αγαπητό μας indymedia, μπορεί οποιοσδήποτε δηλωμένος "αριστερός" να "ράβει" και να "ξηλώνει" θεωρίες, σχολές και πρόσωπα κατά τις δικές του προθέσεις και διαθέσεις. Έτσι, λοιπόν, ο επίδοξος "μεταρρυθμιστής" - μη βίαιος- "αριστερός", δηλώνει "οπαδός της σ.Ρόζας" με πρότυπα "πουλαντζιανά". Και όλο αυτό το ιδεολογικό "κολάζ", με σκοπό να στηρίξει την αποψή του για την οικοδόμηση μιας εναλλακτικής "σοσιαλίζουσας" κοινωνίας χωρίς τη χρήση βίας. Η άποψη είναι σεβαστή αλλά και αναγκαίας κριτικής αντιμετώπισης. Ωστόσο, το πιο λυπηρό για όλες αυτές τις απόψεις είναι η χρήση ονομάτων-ηρώων της σοσιαλιστικής επανάστασης, με σκοπό αυτές οι απόψεις να αποκτήσουν ειδικό βάρος. Και ας ξεκινήσουμε τη κριτική μας. Παρατήρηση Νο.1: Η Ρόζα Λούξεμπουργκ αποτελούσε μέλος της "αριστεράς του Τσίμερβλαντ", των "Σπαρτακιστών" (τάσης του USPD) και ιδρυτικό μέλος του KPD. Αποτελούσε υποστηριχτίς της θεωρίας του "επαναστατικού ντεφαιτισμού", δηλαδή της μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο, με σκοπό τη βίαιη ανατροπή της αστικής εξουσίας. Η διαφωνία της σ.Ρόζας με τη λενινιστική άποψη δεν αφορούσε το θέμα της βίαιης ανατροπής του αστικού κράτους, αλλά το θέμα της σχέσης δράση-καθοδήγηση ανάμεσα στο προλεταριάτο και τη πρωτοπόρα μορφή οργάνωσης, το κόμμα. Ο Λένιν έδινε βάρος στη καθοδήγηση του κόμματος, ενώ η Ρόζα στον επαναστατικό αυθορμητισμό των μαζών. Πάντως, στο ζήτημα της βίαιης ανατροπής της αστικής εξουσίας, η συμφωνία είναι δεδομένη από ιστορικής και θεωρητικής πλευράς. Άλλωστε, αν η σ.Ρόζα δεν πίστευε στη χρήση της βίας, πώς έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην εξέργεση των "Σπαρτακιστών" στο Βερολίνο το 1919; Επομένως, ένας οπαδός της Λούξεμπουργκ, όταν μιλάει στο όνομα της μη-βίας, μάλλον, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει σε ποιά σημεία είναι σύμφωνος με τις απόψεις και τη στάση της εν λόγω επαναστάτριας και αν είναι σίγουρος -εν τέλει- με το ορθόν του πολιτικού χαρακτηρισμού που επέλεξε να αυτοπροσδιοριστεί. Παρατήρηση Νο.2: "Χτίσιμο δημοκρατικού δρόμου ενός κομμουνισμού με ελευθερία (και πλουραλισμό)". Η γλώσσα είναι εξαιρετικά γνώριμη (βλ. Μπόρις Πάστερνακ, για όσους γνωρίζουν). Επομένως, η κριτική μου θα είναι ανάλογη. Ένας "αριστερός" που παλεύει για κομμουνισμό, πρέπει να ξεκαθαρίσει αν ο δρόμος που ακολουθεί για την οικοδόμησή του περνάει από μεταβατικά στάδια ή καταλήγει απ'ευθείας στον κομμουνισμό. Και το ξεκαθάρισμα είναι αναγκαίο για να γίνει σαφής η ιδεολογική τοποθέτηση, καθώς αν επιλέγει την απ'ευθείας οικοδόμηση του κομμουνισμού (παρακάμπτοντας το σοσιαλιστικό στάδιο), μάλλον, αναρχικός ακούγεται. Και επειδή έγινε αναφορά σε αιτήματα για το λαό του Νεπάλ, μάλλον, ακούγεσαι ,"σύντροφε", "μεταρρυθμιστής" - δορυφόρος της σοσιαλδημοκρατίας. Επίσης, στο κομμουνισμό η έννοια "ελευθερία" μάλλον αυτονόητη είναι, παρά συστατικό της κοινωνίας που πρέπει να φυλλάγεται με "νύχια και με δόντια". Άλλωστε, στο κομμουνισμό η έλλειψη έννομης βίας (κρατικός μηχανισμός) για τη προάσπιση εννοιών, όπως ελευθερία ή ανθρώπινα δικαιώματα, καθιστούν τις παραπάνω έννοιες αναχρονιστικές και μη-συμβατές με την ιστορική αναγκαιότητα (καθώς έχει ολοκληρωθεί το ιστορικό προτσές). Επομένως, η σύνδεση προάσπισης του δικαιώματος της "ελευθερίας" στο κομμουνισμό, μάλλον, κρύβει "πονηρές" προθέσεις. Παρατήρηση Νο.3: Για τα "πουλαντζιανά πρότυπα" και την "εργατική αυτοδιαχείριση". Όλοι μιλάνε για σοσιαλισμό. Άλλοι για να μιλάνε εκ του ασφαλούς και να διαφοροποιηθούν από τη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία, μιλάνε και για δημοκρατικό σοσιαλισμό. Μήπως, δηλαδή, ενοχλεί η έννοια της "δικτατορίας του προλεταριάτου"; Και φαίνεται ότι ενοχλεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που αρκετές οργανώσεις και κόμματα έριξαν τη "πέτρα του αναθέματος" στο πάλαι ποτέ αυτό στρατηγικό στόχο της αριστεράς. Είναι τυχαίο που η ιδεολογική πίεση του ρεύματος της "ανανέωσης του κομμουνισμού" συνοδεύτηκε και από τη στροφή των αριστερών οργανώσεων σε λογικές κυβερνητισμού και συνδιαχείρισης με τη σοσιαλδημοκρατία; Και αφού, η λογική του κυβερνητισμού πατώνει και δημιουργεί προβλήματα στις οργανώσεις (βλ.εκλογές), η στροφή στα κινήματα είναι η επόμενη σωσίβια λέμβος; Για τη συνδικαλιστική δουλειά, για τη σύνδεση κινήματος και εργατικής τάξης, για τις ευθύνες της οργανωμένης μορφής πάλης, για τη διαλλεκτική σχέση αντικειμενικών - υποκειμενικών συνθηκών, για το ταξικό χαρακτήρα των κινημάτων και λοιπά ουδείς λόγος από τους "ριζοσπάστες" και -συγχρόνως- "ανανεωτές". Επιτέλους, σε πόσες "βάρκες" θα πατάει αυτή η νέα "ανανεωτική", "ριζοσπαστική", "κινηματική", "οικολογική" κ.ο.κ αριστερά; Για την "εργατική αυτοδιαχείριση" είναι μορφή οργάνωσης της παραγωγής ή της προσπάθειας δημιουργίας κλίματος ταξικής συνειδητοποιήσης; Και αν μπορεί να υπάρξει μια τέτοια προοπτική, το εν λόγω αίτημα είναι του παρόντος (στο καπιταλισμό) ή του μέλλοντος (στο σοσιαλισμό); "Σύντροφε" χρειαζόμαστε εξηγήσεις. Δυστυχώς, ούτε ο Πουλαντζάς μας έδωσε πειστικά δείγματα του παραπάνω "αιτήματος", ούτε και ο πιο "ειδικός" Έντουαρντ Καρντέλλι βοήθησε παραπάνω. ΥΓ: Συμφωνώ ότι η δράση των Μαοϊκών ανταρτών και του ΚΚΝ(μ-λ) δεν έχει προωθήσει τη προσπάθεια για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα. Πρέπει, όμως, να έχουμε υπόψιν τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα και -γενικότερα- την πολιτική ιστορία της χώρας για να κατανοήσουμε τη δράση των οργανώσεων της άκρας αριστεράς στην ευρύτερη περιοχή του Ινδουστάν. Άλλωστε, ένοπλη πάλη Μαοϊκών ομάδων διεξάγεται σε πολλά κρατίδια της Ινδίας εδώ και 30 χρόνια. Βέβαια, δε πρέπει να ξεχνάμε και το ρόλο της ΛΔ Κίνας στην εκμετάλλευση του αντάρτικου των Μαοϊκών στο Νεπάλ και την Ινδία, με σκοπό την εξυπηρέτηση ιδίων γεωπολιτικών συμφερόντων (συνοριακές διαφορές με Ινδία και Νεπάλ, έλεγχος του προτεκτοράτου Σικκίμ, διάδρομος Κ2-Ιμαλάϊα). Βέβαια, μη ξεχνάμε ότι η δράση του ΚΚΝ(μ-λ) και του ΚΚΙ(μ) διαφοροποιείται διαρκώς από το αντάρτικο. Ιδιαίτερα το ΚΚΙ(μ) κινείται στη πολιτική εκλογικών συνεργασιών με το ΚΚ Ινδίας, σε μόνιμη πλέον βάση. ΥΓ1: Πάντως, "σύντροφε", πρέπει να αποφεύγεις τη συστηματική προσπάθεια αμαύρωσης του μαρξισμού - λενινισμού, χρησιμοποιώντας τέτοιες "επιχειρηματολογίες". Και αυτό, γιατί καταρίπτονται διαρκώς. Επιπλέον, φρόντισε ο πολιτικός προσδιορισμός που θα επιλέγεις για να χαρακτηριστείς (εν. nickname) να είναι πιο προσεκτικός και σαφής την επομένη. Και να θυμάσαι ότι αν κάπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός - με όλα του τα καλά και τα στραβά- μόνο με μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία και καθοδήγηση έγινε. Επομένως, αν θέλεις να εντοπίσεις τα λάθη, βοήθησε στη ποιοτική αναβάθμιση της μ-λ θεωρίας (βασική προϋπόθεση η εξέλιξη της κοσμοθεωρίας, βλ. διαλλεκτικός - ιστορικός υλισμός) και όχι να βαφτίζεις το αντι-λενινιστικό σου μένος και την ανατροπή της μ-λ θεωρίας, "ανανέωση", "δημοκρατικό σοσιαλισμό" και λοιπά αντι-επιστημονικά και, κυρίως, αντι-μαρξιστικά. Περί "μη-βίας" και λοιπών "ιδεολογημάτων"... edmilson aka "Πρόβατο Σκεπτόμενο".

oti nai men mas les na min ehoume apopsara gia to nepal giati emeis den eimaste ekei alla autos ohi mono ehei apopsara alla malista oute kan ton endiaferie an iparhei politiki sillogikotita sto nepal pou na simmerizetai esto kai sto elahisto tis apopseis tou-alitheia ehoun metafrasi oi sidrofoi tou nepal ton poulantza kai ton diavazoun se kathimerini vasi?

ξαναχτυπά. αυτή τη φορά σπιλώνοντας το όνομα της επαναστάτριας Ρόζα. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ ΤΗΝ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΠΕΡΝΟΥΝΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΤΑΝ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ ΚΡΕΜΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΡΕΝΤΓΚΡΗΝ.

Opote milate gia bia me ahdiazetai.Eidika otan milate gia bia pou proerxetai apo an8rwpous pou autoapokalountai Maoikoi.Otan epitelous katalabete oti to 8ema den einai na kanoun epanastash oi peinasmenes mazes apegnwsmenou laou alla na alla3oun ta muala twn an8rwpwn kai arrwstes idees-paradoseis opws auth ths 8rhskeias kai tou kratous na 3eperastoun,tote 8a exete kanei ena bhma mprosta.Mono ka8etai o diabasmenos kommounistakos mas kai mas leei blakeies an kai ektos apo papagalia den exei na mas pei sobara pragmata.Ka8etai kai mas milaei gia thn Rosa Luxemburg,mia gunaika pou edrase prin 100 xronia.Oi epoxes alla3an.H megalh anatroph prepei na ginei sta muala mas,sta muala twn gurw mas.Kai auto sigoura de 8a ginei me bia. P.S. Dexomai th bia otan mia omada an8rwpwn den exei ti dunatothta na kalupsei basikes anagkes.Omws akoma kai autoi gia na petuxoun kati prepei na exoun an8rwpinh ideologia kai na mhn einai apaisioi Maoikoi 'h genika alloi "die8nistes fasistes".

δεν αντιλέγω για τη Ρόζα. Η συμφωνία μου μαζί της έγκειται στα οράματα της, και κρατώ τη διαφωνία για τη μεθοδολογία. Δεν είμαι υπέρ προσεγγίσεων που μοιάζουν θρησκόληπτες (δηλαδή το περίφημο "ή όλα ή τίποτε"). Ασφαλώς είμαι υπέρ των σταδίων (δηλαδή όχι αναρχικός, αφού οι μικρές κοινότητες δεν μπορούν να εγγυηθούν πρόσβαση σε απεριόριστη αφθονία αγαθών, και είμαι ...έτη φωτός μακριά από τη σοσιαλδημοκρατία, αφού η τελευταία ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ανατροπή του καπιταλισμού και κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, όπως θέλω εγώ). Εχεις δίκιο ότι ο κομμουνισμός ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ τη λέξη ελευθερία, αλλά το τονίζω συνεχώς αφενός γιατί αυτό δεν το έχουν καταλάβει μερικοί (ιδίως οι λενινιστές και οι μαοϊστές)και αφετέρου γιατί στον Υπαρκτό είχε καταργηθεί η Ελευθερία. Οσο για το "μαρξισμό-λενινισμό" δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Είναι έννοιες ασυμβίβαστες (αφού ο λενινισμός ΠΡΟΔΩΣΕ τον απελευθερωτικό μαρξισμό, εγκαθιδρύοντας ολοκληρωτικές Κρατικίστικες κοινωνίες). Αν μου πεις ότι το ίδιο θα...έκανε και ο Μαρξ, τότε μάλλον εσύ δίνεις επιχειρήματα σε δεξιούς και σοσιαλδημοκράτες που μαζί με τα νερά θέλουν να πετάξουν και το μωρό (δηλαδή μαζί με το Λένιν θέλουν να ξεφορτωθούν και το Μαρξ, αφού δολίως αποδίδουν και στον τελευταίο την ίδια νοοτροπία).

ότι απαντά σοβαρά σε αστείους ανθρώπους. Δεν θα βγάλεις άκρη φίλε μου. Το πρόβλημα με αυτούς τους τύπους δεν είναι ότι "δεν ξέρουν". (ΟΛΟΙ περνάμε από αυτό το στάδιο) Είναι ότι 1. Δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν. 2. Δεν τους ενδιαφέρει να ρεζιλευτούν (η ανωνυμία βοηθά σε αυτό) Αν έχεις το κουράγιο προσπάθησε το δεύτερο. Θα κουραστείς όμως...

Κατά αρχάς, το πρόβλημά μου δεν είναι μόνο η απασχόλησή μου με άτομα, όπως ο "οπαδός της Ρόζας Λούξεμπουργκ", ούτε η όποια πρόθεση έχω για να αλλάξω τα μυαλά "συντρόφων", όπως ο εν λόγω φίλος. Το πρόβλημά μου έγκειται στο θέμα της γενικής κριτικής επί λεγομένων όπως του προηγούμενου μας φίλου. Και αυτό γιατί τέτοιες "επιχειρηματολογίες" και συχνά κυκλοφορούν και σκοπό έχουν να χύσουν χολή στη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία. Και επειδή είμαι υποστηρικτής της εν λόγω ιδεολογίας, και επειδή αντιμετωπίζω τους πάντες - ακόμη, και όσους μπαίνουν στο indymedia για να "φτίαξουν" απλώς "κλίμα"- με σοβαρότητα, δε μπορώ παρά να μην ασχοληθώ σοβαρά με τα όποια ζητήματα ανοίγονται στο φόρουμ. Μπορεί κάποιες απόψεις να μου φαίνονται ασυνεπείς και ασόβαρες. Αυτό, όμως, δε μου επιτρέπει να κριτικάρω με λογική "καφενείου" (όχι ότι δεν είναι χρήσιμη σε πολλές περιπτώσεις) τα όποια ιδεολογήματα βλέπω ή ακούω γύρω μου. Επομένως, το πρόβλημα θα παραμείνει πρόβλημα. Η κριτική μου θα είναι σοβαρή ή σοβαροφανής για μερικούς, επειδή η αντιμετώπιση ιδεολογημάτων πρέπει να γίνεται με προσοχή και σοβαρότητα. Άλλωστε, ο "εξευτελισμός",όπως λες φίλε,δεν πραγματοποιείται με ύβρεις και πικάρισμα, παρά μόνο με σοβαρή αντιμετώπιση και κριτική των λεγομένων που διαφωνείς. Και ο "εξευτελισμός" αυτός και υγιής είναι και γόνιμος. Μήπως τέτοιος "εξευτελισμός" είναι προτιμότερος; Μήπως έτσι μαθαίνουμε να μιλάμε και να διαφωνούμε με το δέοντα σεβασμό στο συνομιλητή μας; Εγώ δε γνωρίζω τις προθέσεις του "οπαδού της σ.Ρόζας", αλλά δε με απασχολούν. Εγώ δε βλέπω απέναντί μου έναν άνθρωπο που απλά "φτιάχνει κλίμα" κατά των λενινιστών, άσχετα αν μπορεί να μου περάσει από το μυαλό. Εγώ, απλά, βλέπω ένα άνθρωπο που πρέπει να του δώσω να καταλάβει κάποιες αλήθειες και να κοιτάξει αν οι αλήθειες που έμαθε να λέει και να πιστεύει βοηθούν ή όχι στην υπόθεση "σοσιαλισμός". Στο χέρι του και στο χέρι μου είναι αν η συζήτηση γίνεται ωραία ή αν καταλήξει σε στείρα αντιπαράθεση. Ευχαριστώ φίλε για το σχόλιο, αλλά -ίσως για μένα, δυστυχώς- το πρόβλημα του edmilson ήταν, είναι και θα παραμείνει να είναι βαθιά σφηνωμένο στο μυαλό του και στο τρόπο σκέψης του. Δέχομαι τα σχόλια σου "σύντροφε" "οπαδέ της Ρόζας", αλλά μου δίνεις αφορμή για περισσότερα σχόλια και παρατηρήσεις. Είπες ότι δέχεσαι τα οράματα της Ρόζας, αλλά διατηρείς τις διαφωνίες σου με τη μεθοδολογία. Πώς, όμως, κάποιος μπορεί να είναι οπαδός κάποιου ιστορικού προσώπου, όταν διαφωνεί με τις ενέργειες που έκανε με σκοπό να κάνει πράξη τα κοινά -παρολ'αυτά- οράματα; Είναι σα να λέει κανείς που οραματίζεται "σοσιαλισμό", ότι είναι "οπαδός του Α.Παπανδρέου", "οπαδός του Μπερνστάιν", "του Τρότσκι", του "Μ.Ράπτη", του "Α.Στίνα" ή οποιουδήποτε άλλου είχε "σοσιαλιστικό όραμα". Και όλα αυτά, ενώ, μπορεί να διαφωνεί με τη μεθοδολογία τους. Επομένως, βάζεις σε μεγαλύτερη μοίρα τα λεγόμενα από τα πεπραγμένα, ενώ όλοι οι "αριστεροί" κρίνουν και κρίνονται βάσει του συνδυασμού και της συνέπειας μεταξύ θεωρίας και πράξης. Άρα, αν κάποιος συμφωνεί με τα οράματα κάποιου, αλλά διαφωνεί με τη μεθοδολογία του, δε μπορεί να θεωρείται "οπαδός" του. Δυστυχώς, "σύντροφε", ο πολιτικός σας αυτοπροσδιορισμός "σκαλώνει" σε ιδεολογικές "συμπληγάδες". Μήπως, πρέπει να σκεφτείται καλύτερα το επόμενο σας nickname; Ή μήπως πρέπει να μελετήσετε τη μεθοδολογία της σ.Ρόζας καλύτερα, για να δείτε αν τελικά σας ταιριάζει ο εν λόγω προσδιορισμός-nickname; Για το θέμα της ελευθερίας, φαντάζομαι ότι δεν κατανόησες το νόημα των λεγομένων μου. Ίσως και να μη το έθεσα σωστά. Κατά αρχάς, η ελευθερία δεν είναι μια ουδέτερη έννοια, η οποία τοποθετείται όπου θέλουμε και όπως θέλουμε. Η ανάγκη, ακόμη, ενός μηχανισμού προάσπισης (βλ. σύνταγμα, νόμοι) της ελευθερίας, σημαίνει ότι η προάσπισή της γίνεται όχι για την ίδια την έννοια, αλλά για την ελευθερία έναντι κάποιου συνόλου ανθρώπων ή κάποιων ενεργειών. Και επειδή το σύνταγμα και οι νόμοι είναι αστικής φύσης, η προάσπιση της "ελευθερίας" και των "ατομικών δικαιωμάτων" αποτελούν -εν τέλει- τη προάσπιση της "αστικής ελευθερίας", της "ελευθερίας" και των "δικαιωμάτων" της αστικής τάξης και όσων κοινωνικών στρωμμάτων θέλουν (ή αναγκάζονται, καλύτερα) να ευθυγραμμιστούν με τα συμφέροντα των αστών για να οικιοποιηθούν έστω και ελάχιστα δείγματα της εν λόγω "ελευθερίας". Επομένως, όταν λέμε ότι η έννοια "ελευθερία" στο κομμουνισμό μάλλον αυτονόητη θεωρείται (δε έγραψα ότι "εμπεριέχεται"), σημαίνει ότι η ταξική, πολιτική, οικονομική, μορφωτική κ.ο.κ. ομοιογένεια της πανανθρώπινης αυτής κοινωνίας δεν έχει ανάγκη από τέτοιες έννοιες και ούτε από μηχανισμούς προάσπισης (άλλωστε, δεν υπάρχει κράτος), αφού δεν υπάρχει λόγος να "φυλάγονται" η ελευθερία και τα δικαιώματα μιας τάξης από τις ενέργειες κάποιας άλλης (λόγω αταξικού χαρακτήρα της κοινωνίας). Επομένως, για άλλη μια φορά όταν μιλάμε για "κομμουνισμό με ελευθερία", και μιλάμε αντιεπιστημονικά, και μιλάμε αντιδιαλλεκτικά, και -κυρίως- μιλάμε αντιμαρξιστικά. Το χειρότερο, ίσως, είναι ότι μπορεί να δώσουμε "τροφή" -και δικαίως θα έλεγα- να μας κατηγορήσουν για "πονηρές" προθέσεις. Και επειδή έγραψες για "υπαρκτό" (φαντάζομαι ότι εννοείς τον "υπαρκτό σοσιαλισμό" και όχι "κομμουνισμό"), πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού η πρωτοπόρα τάξη που θα παίξει τον ιστορικό της ρόλο είναι το προλεταριάτο και η σύμμαχος αγροτιά (και δε μιλάω για κουλάκους, ούτε ΝΕΠμαν της γης). Δε φαντάζομαι ότι οι αστοί θα παίξουν το ρόλο του "ταξικού συμφιλιωτή", ούτε θα ευνοήσουν τη προοπτική του σοσιαλισμού. Μήπως, η "δικτατορία του προλεταριάτου" έρχεται ως αναγκαίο κακό στην όλη υπόθεση; Άλλωστε, είναι περισσότερο δημοκρατική η "κοινοβουλευτική δικτατορία" των αστών από μια δικτατορία των εργατο-αγροτικών επιτροπών, όταν το προλετάριο και η φτωχή αγροτιά είναι και πλειοψηφία; Και επειδή, οι λενινιστές"πρόδωσαν"τον απελευθερωτικό μαρξισμό, να υπενθυμίσω το κάλεσμα το ΚΚΡ(μπ.) για σοβιετική κυβέρνηση με όλα τα "αριστερά κόμματα" (εσσέροι, μενσεβίκοι, επαναστάτες - διεθνιστές) πλην των αριστερών σοσιαλεπαναστατών -με τους οποίους συνεργάζονταν-, την αποστασία των τελευταίων μετά τη δολοφονία του Γερμανού πρέσβη στη Μόσχα (με σκοπό την ακύρωση του "Μπρεστ-Λιτόφσκ), τη διάσπαση του κόμματος των Σοσιαλεπαναστατών λόγω πίεσης της βάσης, τη συνεργασία του ΚΚΡ(μπ.) με το Κόμμα των Αριστερών Κομμουνιστών (πρώην αριστεροί εσσέροι) και την απόφαση των τελευταίων να ενταχθούν στους κόλπους του ΚΚΡ(μπ.). Άλλωστε, πώς είναι δυνατόν ο μαρξισμός - λενινισμός να μην είναι απελευθερωτικός μαρξισμός, όταν η εξουσία που εγκαθιδρύεται είναι η σοβιετική, η οποία έχει ως κέντρό της την εργατιά,η οποία απελευθερώνεται από τη τσαρική και αστική εξουσία; Μήπως, εννοείς τον ελευθεριακό και όχι τον απελευθερωτικό μαρξισμό; Μήπως, η στάση σου είναι "αναρχίζουσα", καθώς ο ελευθεριακός μαρξισμός και ιδεολόγημα είναι, και αποτελεί τη "θεωρητική" έκφραση αντιεξουσιαστών; Μήπως, εν τέλει, πρέπει να ξεκαθαρίσεις την ιδεολογική σου τοποθέτηση και να αποφεύγεις τα ιδεολογικά "κολάζ"; Όταν μιλάς για κρατικίστικες κοινωνίες, μιλάς για κοινωνίες -φαντάζομαι- με γιγαντωμένο κρατικό μηχανισμό. Στη περίπτωση αυτή, το κράτος και η έννομη βία στηρίζει τα συμφέροντα μιας συγκεκριμένης τάξης. Και επειδή στο σοσιαλισμό άλλη τάξη πέρα από το προλεταριατό και την αγροτιά δεν υφίσταται, ο μηχανισμός υπάρχει νομοτελειακά για να ασκεί "βία" κατά των συμφερόντων των εν λόγω τάξεων. Άλλωστε, "δικτατορία του προλεταριάτου" υπάρχει και εφαρμόζεται προς χάρην των συμφερόντων αυτών των τάξεων. Και αν η "δικτατορία" δεν είναι αυτών των τάξεων, αλλά του "κόμματος" (όπως αρκετοί υποστηρίζουν), τότε το κόμμα είναι τάξη; Ποιά χαρακτηριστικά έχει το κόμμα για να είναι τάξη; Οικιοποίηση υπεραξίας από το "κόμμα-τάξη" δεν υπάρχει, αφού δεν υπάρχει υπεραξία. Ενοποίηση του βιομηχανικού με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο δεν υπάρχει, αφού κανένα από αυτά δεν δραστηριοποιείται αυτόνομα χωρίς κρατική παρέμβαση και εργατική διαχείριση. Επιπλέον, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο δεν υφίσταται με τη καπιταλιστική έννοια. Άρα, ούτε υφίσταντο αγορές, ούτε επενδυτικές δραστηριότητες με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Επομένως, το κόμμα δε μπορεί να επιβάλλει μια "δικτατορία" σε ταξικούς όρους, αφού δεν έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα του επιτρέψουν (του κόμματος) να επιβληθεί ως κυρίαρχη τάξη πάνω στο προλεταριάτο και την αγροτιά. Άρα, όταν μιλάμε για κρατικίστικες κοινωνίες, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε, καθώς ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί ταξικώς και επιστημονικώς. Ελπίζω, πάντως, να μην προσδιοριστείς και "οπαδός" της θεωρίας του "κρατικού καπιταλισμού", γιατί τότε θα επιβεβαιώσεις το ιδεολογικό "αλαλούμ", στο οποίο -υποπτεύομαι- ότι έχεις πέσει. Κατά την άποψή μου, οι "σοσιαλιστικές κοινωνίες" είχαν ταξικές δομές κατά τα πρότυπα της Μ-Λ κοσμοθεωρίας, αλλά "εκφυλισμένο" κρατικό και κομματικό μηχανισμό, ο οποίος απομακρύνθηκε από την κοινωνία και όχι ότι επιβλήθηκε ως τάξη-εκμεταλλευτής της κοινωνίας. Θα μπορούσα να εκθέσω περισσότερες σκέψεις για τον παραπάνω ισχυρισμό, αλλά δεν είναι του παρόντος. Απλά, θα ήθελα να τονίσω στον "οπαδό της σ.Ρόζας" (ελπίζω να άλλαξε γνώμη για το nickname, τελικά), να είναι πιο προσεκτικός στα λεγόμενά του, καθώς η γλώσσα παρά το ότι είναι πλούσια,μπορεί να μας δημιουργεί και προβλήματα όταν εκφραζόμαστε. Και ειδικότερα όταν κάποιος μιλά πάνω σε βάση μαρξιστική (και όχι μαρξική, όπως λένε μερικοί "πονηροί" ανανεωτές), πρέπει να γνωρίζει ότι η προσθήκη ενός επιθέτου ή μιας λέξης μπορεί να δίνει δύναμη ακουστική ή λεκτική στις απόψεις μας, αλλά να οδηγούν σε ανατροπή της επιστημονικής ή ορθολογικής βάσης των εν λόγω ισχυρισμών μας. Αυτά λοιπόν, φίλε του "από πάνω" σχόλιου και "σ.οπαδέ της Ρόζας"... Περί σοβαρής αντιμετώπισης και κριτικής ο λόγος... edmilson aka "Πρόβατο Σκεπτόμενο".