https://www.ippnw.org/pdf/mgs/2-3-seidelman.pdf
Ένα πολύτιμο μα άγνωστο μικρό αρθράκι (με όλες τις βιβλιογραφικές αναφορές του), το οποίο ξεκινώντας από το 1933 όταν και το 45% των γιατρών στη Γερμανία (που θεωριόταν το πιο προηγμένο ιατρικά κράτος ήδη απ' το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα) μπήκε στο ναζιστικό κόμμα (καμία άλλη επαγγελματική ομάδα δεν έφτασε τέτοια ποσοστά), φτάνει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 περιγράφοντας πως οι (πρώην) ναζί γιατροί είχαν τον έλεγχο του Παγκόσμιου Ιατρικού Συλλόγου.
Το ξαναδιαβάζουμε κρατώντας στην άκρη του μυαλού μας, πως φυσικά και αυτό δεν ήταν μια εξαίρεση της ιστορίας, αλλά η συνέχεια των πολιτικών "δημόσιας υγείας" με διάφορα μέσα, παγκόσμια. Δηλαδή εντάσσεται στο πλαίσιο της ανάλυσης του πως οι "πολιτικές υγείας" και οι φορείς της με διάφορες αφορμές στοχεύουν τον έλεγχο και την οριοθέτηση του τρόπου ζωής της εργατικής τάξης, ανάλογα με τα συμφέροντα των αφεντικών, σε παγκόσμιο επίπεδο. Είτε αυτά είναι η εξολόθρευση του περισσευάμενου ανθρώπινου δυναμικού και η εξόντωση του τραβώντας στα άκρα τα όρια της ανθρώπινης παραγωγικότητας ή και προσπαθώντας να δημιουργήσουν τον υπεράνθρωπο στρατιώτη που θα νικήσει τους αντίστοιχους στρατιώτες των άλλων αφεντικών, είτε ως πειραματόζωα (ξανά) εν καιρώ "ειρήνης" με σκοπό τα μέγιστα οφέλη για τις αντίστοιχες βιομηχανίες. Οπότε δηλαδή κατ' αντιστοιχία πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον ρόλο των γιατρών και της ιατρικής, και σε άλλες περιόδους, και σε άλλα κράτη επίσης, πχ για τις θεωρίες και τους νόμους που υιοθετούσαν την ευγονική στις ΗΠΑ ήδη απ' το 1907, ή πχ για τις πρώτες προσπάθειες για ένα εθνικό σύστημα υγείας στην Αγγλία που χρονολογούνται κι αυτές στα πρώτα χρόνια του 1900 και όμως εν τέλει επηρρεάστηκαν από τα συστήματα που εφαρμόστηκαν σε Ισπανία (Φράνκο) και Γερμανία, αλλά και ακόμα πχ για το πόσο σημαντικοί θεωρούνταν οι γιατροί για το μουσολινικό καθεστώς στην προσπάθεια του να περάσει τις δικές του νόρμες στην οριοθέτηση του τρόπου ζωής της εκεί εργατικής τάξης (γεννήσεις, κατανάλωση, κοινωνικοποίηση, οριοθέτηση του τι θεωρείται "υγιές"), αλλά και σε συνδυασμό με τις εμπορικές "πιέσεις" απ' τους ανταγωνιστές και την προετοιμασία για ανοιχτό πόλεμο.
Γιατί η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Γιατί δεν ξεχνάμε οτι ο Μένγκελε ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι του παζλ.
Προσθέστε περισσότερες πληροφορίες