Οι διαφορές τους είναι στο πώς οργανώνονται πριν την επανάσταση και στο τί κάνουν μετά την επανάσταση. Ο τελικός στόχος σε βάθος χρόνου όμως είναι ο ίδιος, με την υπόθεση πως όταν λες αναρχικοί εννοείς οργανωμένους αναρχοκομμουνιστές ή αναρχοσυνδικαλιστές. Επίσης έχουν διαφορές στην ιστορία τους, καθώς και στο τρόπο που μελετούν την επαναστατική θεωρία. Είναι λάθος να θεωρούνται εχθροί, καθώς οι καπιταλιστές χαίρονται όταν οι εργαζόμενοι μαλώνουν μεταξύ τους, είναι απλά δυο διαφορετικές στρατηγικές που θα πρέπει να προσπαθούν να λειτουργούν παράλληλα χωρίς να συγκρούονται όσο ακόμα δεν έχει γίνει η επανάσταση, καθώς οι πραγματικές διαφορές τους αρχίζουν να έχουν νόημα μόνο μετά την ανατροπή του καπιταλισμού.

Οι αναρχικοί οργανώνονται έξω από την επίσημη πολιτική του κοινοβουλίου και χωρίς πολιτικό κόμμα, σε άτυπες οργανώσεις (οι αναρχοκομμουνιστές) ή σε εργατικά συνδικάτα (οι αναρχοσυνδικαλιστές). Οι αριστεροί όπως οι ΝΑΡίτες/ΑΝΤΑΡΣΥοι οργανώνονται σε πολιτικό κόμμα και μετέχουν στις εκλογές.

Αυτό έχει ως πρακτικό αποτέλεσμα οτι οι αναρχικοί (ειδικά όσοι είναι σε άτυπες ομάδες) μπορούν να κάνουν πράγματα και έξω από τα όρια του νόμου, ενώ οι αριστεροί αναγκαστικά κοιτάνε να μένουν εντός της νομοθεσίας διότι αλλιώς το κόμμα τους μπορεί να βγει εκτός νόμου.

Η στρατηγική οργάνωσης των αναρχικών έχει το πρόβλημα οτι μπορεί να μην οργανώνονται πραγματικά σοβαρά, μπορεί να καταλήξουν να μείνουν ανοργάνωτες περιθωριακές ομάδες. Η στρατηγική οργάνωσης των αριστερών έχει το πρόβλημα οτι μπορεί να καταλήξουν να κυνηγάνε τις ψήφους και να χάσουν το νόημα, να σταματήσουν να είναι πραγματικά επαναστατικοί και να γίνουν ρεφορμιστές.

Ο τρόπος που βλέπουν την επαναστατική θεωρία είναι διαφορετικός. Οι αριστεροί βασίζονται στους Μαρξ/Ένγκελς και μετέπειτα μαρξιστές. Οι αναρχικοί δεν περιορίζονται σε συγκεκριμένες θεωρητικές παραδόσεις, εμπνέονται από κάποιους αναρχικούς συγγραφείς (πχ Κροπότκιν, Μπακούνιν, Μαλατέστα) αλλά δεν τους ακολουθούν αναγκαστικά σε όλα, μπορεί να πάρουν μερικά στοιχεία από Μαρξ και άλλους μαρξιστές αλλά μόνο όσα στοιχεία τους φαίνονται χρήσιμα.

Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι πως οι αριστεροί έχουν συγκροτημένη θεωρητική κατάρτιση αλλά συχνά καταλήγει να γίνεται δόγμα που δεν συμφωνεί με τη πραγματικότητα γύρω τους. Από την άλλη, οι αναρχικοί έχουν κάποιες πολύ γενικόλογες θεωρητικές ιδέες που συχνά δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αλλά δεν περιορίζονται σε μια συγκεκριμένη θεωρητική γραμμή και είναι πιο ανοικτοί σε νέες ιδέες κι έτσι μπορούν πιο εύκολα να συντονιστούν με τη πραγματικότητα γύρω τους.

Η ιστορία των αριστερών επικεντρώνεται στην Παρισινή Κομμούνα, την Οκτωβριανή Επανάσταση που έκαναν οι Μπολσεβίκοι με αρχηγό τον Λένιν, την επανάσταση του Μάο, την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα κλπ. Η ιστορία των αναρχικών επικεντρώνεται στην Ισπανική Επανάσταση του 1936 (στην οποία μετείχαν και αριστεροί).

Η ιστορία των αριστερών βαρύνεται από τις πράξεις του Λένιν, του Τρότσκι, του Στάλιν, του Μάο, του Φιντέλ Κάστρο με τις πολιτικές δολοφονίες που έκαναν, τις πολιτικές διώξεις, τις λαθεμένες πολιτικές, και τη δικτατορική διακυβέρνηση, η οποία όμως κατάφερε να κρατήσει μακρυά τους ιμπεριαλιστές, δεν κατάφερε όμως να αποφύγει την είσοδο φιλοκαπιταλιστικών στοιχείων μέσα στο κόμμα και τη κυβέρνηση και τελικά την επιστροφή στο καπιταλισμό στη Ρωσία και το άνοιγμα στις αγορές στη Κίνα και το Βιετνάμ, και το μερικό άνοιγμα στη Κούβα. Ο εκφυλισμός και καταστροφή των μαρξιστικών καθεστώτων είναι σοβαρός λόγος να αποφεύγεται η μεγάλη εμπιστοσύνη σε αριστερούς που δεν κάνουν επαρκή κριτική στην ιστορία τους και δεν προτείνουν λύσεις για την αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων (εφόσων θεωρείς αυτές τις καταστάσεις ως κάτι αρνητικό).

Η ιστορία των αναρχικών βαρύνεται από έλλειψη οργάνωσης (αρκετές αναρχικές ομάδες στον ισπανικό εμφύλιο μάλωναν μεταξύ τους και δεν οργανώνονταν σωστά στο μέτωπο), τις έντονες διαφωνίες μεταξύ διαφορετικών αναρχικών (επειδή δεν υπάρχει "επίσημη" θεωρητική γραμμή στους αναρχικούς, ο καθένας αναρχικός είναι πάντα διαφορετικός από όλους τους άλλους κι αυτό οδηγεί σε διαφωνίες), καθώς και από την ατομική πρωτοβουλία όπου μεμωνομένοι αναρχικοί ή ολιγόμελες ομάδες κάνουν του κεφαλιού τους χωρίς να έχουν σύνδεση με τους μαζικούς αγώνες (εφόσον το θεωρείς αυτό ως κάτι αρνητικό, γιατί υπάρχει και η αντίθετη άποψη).

Υπάρχουν πολιτικοί χώροι που είναι ανάμεσα στους αναρχικούς και στους αριστερούς τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ. Πχ ο συμβουλιακός κομμουνισμός, ο αυτόνομος μαρξισμός, ο μαρξισμός του De Leon, ο επαναστατικός συνδικαλισμός, ο δημοκρατικός δημοτικισμός του Murray Bookchin κλπ.

Μερικές από τις πρόσφατες πετυχημένες επαναστάσεις που έχουμε δει δεν μπορούν να περιγραφούν ούτε ως καθαρά αναρχικές ούτε ως καθαρά κλασσικά αριστερές. Συγκεκριμένα εννοώ την επανάσταση των Ζαπατίστας και των Κούρδων της Ροζάβα στη Συρία. Κοινό τους στοιχείο είναι πως δεν είναι κράτη με τη συνηθισμένη έννοια του όρου, αλλά ούτε και αναρχικές κοινότητες. Στη περίπτωση των Κούρδων, βασίζονται στον δημοκρατικό δημοτικισμό χωρίς όμως να τον αντιγράφουν πλήρως.

Η βασική διαφορά των αναρχικών όλων των τάσεων και των μαρξιστών, λενινιστών, τροτσκιστών και λοιπών εξουσιαστών σοσιαλιστών είναι η κατάληψη του κρατικού μηχανισμού. Οι εξουσιαστές σοσιαλιστές (ή κομμουνιστές), ακόμα κι αν στοχεύουν μακροπρόθεσμα στην κατάργηση του κρατικού μηχανισμού (Β.Ι.Λένιν "Κράτος και Επανάσταση"), έχουν σαν άμεσο στόχο την κατάληψή του από τις "επαναστατικές δυνάμεις" ενώ οι αναρχικοί την άμεση και πλήρη κατάργησή του.

Η πολιτική οικονομία, πριν ακόμα διατυπωθεί η μαρξιστική θεωρία, είχε επισημάνει ότι το κράτος και η δημόσια διοίκηση είναι απαραίτητα ΜΟΝΟ όταν έχουμε μεγάλες ιδιοκτησίες, με σκοπό να τις προστατεύσουν από τους εκμεταλλευόμενους. Σε διαφορετική περίπτωση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

"Όπου υπάρχει μεγάλη περιουσία, υπάρχει μεγάλη ανισότητα. Για κάθε πολύ πλούσιο άνθρωπο πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιοι φτωχοί, και η ευημερία των λίγων προϋποθέτει την ένδεια των πολλών. Η ευημερία του πλουσίου διεγείρει την αγανάκτηση των φτωχών, που συχνά οδηγούνται από την ανέχεια και παρακινούνται από τον φθόνο, να εισβάλουν στην περιουσία του. Μόνο κάτω από την προστασία του δικαστή ο ιδιοκτήτης μιας πολύτιμης περιουσίας, που έχει αποκτηθεί με την εργασία πολλών ετών, ή ίσως πολλών γενεών, μπορεί να κοιμηθεί έστω και μια νύχτα ασφαλής. Πάντα περικυκλώνεται από άγνωστους εχθρούς, τους οποίους αν και ποτέ δεν προκάλεσε, δεν μπορεί να κατευνάσει και από την αδικία των οποίων μπορεί να προστατευθεί μόνο μέσω της ισχύος του δημόσιου δικαστού, που είναι πάντα εναργής, ώστε να την τιμωρήσει. Οπότε, η απόκτηση πολύτιμης και σημαντικής περιουσίας απαιτεί την εγκαθίδρυση της δημόσιας διοίκησης. Όπου δεν υπάρχει περιουσία, ή τουλάχιστον καμία που να ξεπερνά την αμοιβή δυο ή τριών ημερών εργασίας, η δημόσια διοίκηση δεν χρειάζεται."

Άνταμ Σμιθ 1723-1790

Σημειωτέο ότι ο Άνταμ Σμιθ αναδείχθηκε σαν ανταγωνιστικός του μαρξισμού από αστικά κέντρα που τον "υιοθέτησαν" (π.χ. Θατσερικοί) χωρίς, όπως φαίνεται, να έχουν κατανοήσει την ουσία της θεωρίας του. Αν μπούμε στον κόπο να μελετήσουμε τον Σμιθ, θα διαπιστώσουμε περισσότερο ότι συμπληρώνεται από το μαρξισμό παρά τον ανταγωνίζεται. Ωστόσο, τόσο ο μαρξισμός όσο και ο Σμιθ, κατάφεραν να αναλύσουν την υπάρχουσα οικονομική-κοινωνική κατάσταση χωρίς όμως -όπως αποδείχτηκε- να προτείνουν μια εφικτή διέξοδο από αυτήν.

Το μαρξιστικό (και λενινιστικό) πρόταγμα αποδείχτηκε ανεφάρμοστο στην πράξη, αφού το κράτος, ακόμα κι αν έχει καταληφθεί από προλεταριακές "επαναστατικές δυνάμεις" δεν κάνει τίποτε άλλο από το να διαφυλάσσει την μεγάλη περιουσία από τον πολύ κόσμο, τους φτωχούς. Έτσι, δημιουργούνται "καρέκλες" διαχείρησης της περιουσίας που υποτίθεται "ανήκει στο λαό" από κομματικά στελέχη και "διαπρεπείς επαναστάτες" που αργά ή γρήγορα συνιστούν τη νέα άρχουσα τάξη, την "νομενκλατούρα" (όπως ονομάστηκε στην πρώην ΕΣΣΔ) η οποία πέρα από τα όμορφα λόγια περί "λαικής περιουσίας" δε διαφέρει σε τίποτα από την αστική τάξη του καπιταλισμού.

'Αρα λοιπόν, από αναρχικής σκοπιάς, τα αριστερά κόμματα, οργανώσεις, γκρουπούσκουλα κλπ όπως η ανταρσυα, ακόμα κι αν συσπειρώνει αγνούς επαναστάτες (προσωπικά σε πολλά σημεία το αποδέχομαι), πρακτικά δεν αγγίζει τη ρίζα του καπιταλισμού, την ιδιοκτησία και την εξουσία που τη διαφυλάσσει.

Στον αντίποδα όλων αυτών, δεξιών, ακροδεξιών, αριστερών ή ακροαριστερών θεωριών προστασίας και διαχείρησης της ατομικής ιδιοκτησίας, εμφανίστηκε η αναρχική θεώρηση που λέει ότι ο μόνος που δικαιούται να διαχειρίζεται το εκαστοτε προιόν είναι εκείνος που το παράγει, ο ίδιος ο εργάτης, με άμεσο τρόπο, μέσα από τις συνελεύσεις που διοργανώνονται από τον ίδιο και όχι από αντιπροσώπους, ηγέτες και κράτος.

Η παραπάνω απάντηση είναι σωστότατη αλλά εγώ θα σε το πω με πολύ απλά λόγια. Όσο καλά και να τα λένε , όσο όμορφα και να είναι τα συνθήματα τους , όσους αγώνες και να λένε ότι κάνουν , ένα είναι αυτό που είναι θεμιτό να μας κάνει να μην συμπορευόμαστε όχι μόνο με το ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά με κανένα αριστερό κόμμα. Είναι το απλό γεγονός ότι άμα γίνει κάτι - όχι ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον - και αποφασίζουν όλοι οι άνθρωποι , σε όλες τις χώρες του κόσμου να ψηφίσουν τα διάφορα αριστερά κόματα τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ , τι είναι αυτό που με δίνει εμένα σιγουριά ότι οι τύποι που έχουν την πρωτοκαθεδρία σε αυτά τα κόματα - όσο και να λένε ότι δεν υπάρχει - δε θα αρπάξουν την εξουσία και δε θα μετατραπούν σε δικτάτορες ?

Ποιές είναι οι δράσεις που έκανε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το τελευταίο τρίμηνο; Μπορεί κάποιος να μου πει 3-4 χαρακτηριστικές; Δε βρήκα τίποτα απολύτως στα σχετικά sites που έχει το συγκεκριμένο κόμμα. Μόνο κάτι προεκλογικά πυροτεχνήματα.

οχι δεν υπαρχει καμιά σιγουριά. Αλλα εμενα ποιος μου λεει οτι οι αναρχικοι δεν θα καταλαβουν την κρατικη εξουσια οπως εγινε στην ισπανικη επανασταση? ενω ειχαν προ πολλου συνδικαλιστες γραφειοκρατες?

Φίλε μου αρχικέ, αν ο ΝΑΡίτης πάει να σε ξαναπλησιάσει για εισοδισμό, πέραν από όλες τις προαναφερόμενες θεωρητικά ορθές απαντήσεις, κάνε του και μία ερώτηση : οι επαναστάτες ΑΝΤΑΡΣΥοι τί ψήφισαν στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές; ρωτάω επειδή το 0,33% που πήραν (χαμηλότερο από αποτελέσματα προηγούμενων εκλογών) δείχνει ότι ακόμα και τα στελέχη τους ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν.

Ο Μαρξ πρότεινε να φτιαχτεί πολιτικό κόμμα με ευρεία συμμετοχή του προλεταριάτου (των εργαζομένων/μισθωτών) το οποίο θα καταλάβει την εξουσία με τη βία (η συμμετοχή στις εκλογές κατά τον Μαρξ ήταν μόνο για προπαγάνδα). Ο Μαρξ είπε οτι το κόμμα θα είχε και διανοούμενους που θα εξηγούσαν στους προλετάριους πώς να οργανωθούν καλύτερα κλπ. Κατά τον Μαρξ η απελευθέρωση των προλετάριων θα ήταν έργο των ίδιων, οργανωμένων μαζικά σε κόμμα. Το κόμμα θα γινόταν κυβέρνηση σε ένα σοσιαλιστικό κράτος. Κατά τον Μαρξ ο σκοπός του σοσιαλιστικού κράτους είναι να προστατεύει τους προλετάριους από τους καπιταλιστές που θα προσπαθούν να ξαναφέρουν τον καπιταλισμό.

Ο αναρχικός Μπακούνιν είπε οτι το κόμμα που οραματιζόταν ο Μαρξ θα κατέληγε να γίνει δικτατορία των διανοούμενων πάνω στους προλετάριους. Αντί για κόμμα, ο Μπακούνιν πρότεινε την αναρχική επανάσταση οργανωμένη από διεθνείς μυστικές οργανώσεις αναρχικών (οι μετέπειτα αναρχικοί διαφώνησαν με την ιδέα των μυστικών οργανώσεων). Ο Μαρξ αντί να ακούσει τον Μπακούνιν τον έδιωξε από τη Πρώτη Διεθνή. Ο Ένγκελς πίστευε οτι ο αναρχισμός δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε βιομηχανική κοινωνία.

Ο Λένιν πίστευε οτι οι προλετάριοι ήταν πολύ αμόρφωτοι και δεν μπορούσαν να απελευθερωθούν μόνοι τους κι έτσι πρότεινε το κόμμα να αποτελείται μόνο από μια πρωτοπορία διανοούμενων και μορφωμένων εργαζομένων. Επίσης πρότεινε μια νέα δομή κόμματος πολύ ιεραρχική (δημοκρατικός συγκεντρωτισμός) στην οποία δεν επιτρέπεται να διαφωνήσεις με τη πλοιψηφούσα άποψη στο κόμμα. Όλες οι κομμουνιστικές επαναστάσεις που έγιναν στις διάφορες "σοσιαλιστικές" χώρες είχαν ως έμπνευση τον Λένιν.

Η στρατηγική του Λένιν πέτυχε να δημιουργήσει κράτη που για κάποιες δεκαετίες λειτούργησαν μέχρι τελικά να διαλυθούν (ΕΣΣΔ, Γιουγκοσλαβία) ή να ξαναφέρουν στοιχεία καπιταλισμού (Κούβα, Βιετνάμ) έως και σχεδόν πλήρη καπιταλισμό (Κίνα). Μόνο η Βόρεια Κορέα είναι ακόμα εξαίρεση, αλλά κι εκεί υπάρχουν ενδείξεις οτι μπαίνει σιγά σιγά ξανά ο καπιταλισμός. Δεν ξέρω τί γίνεται με το Λάος, μια χώρα δίπλα από το Βιετνάμ.

Ενάντια στον Λένιν ήταν παλιοί μαρξιστές όπως ο Κάουτσκι και η Ρόζα Λούξερμπουργκ, καθώς και αναρχικοί όπως ο Κροπότκιν. Οι αναρχικοί τα "σοσιαλιστικά" καθεστώτα τα ονομάζουν κρατικό καπιταλισμό. Οι τροτσκιστές πιστεύουν οτι δεν έφτεγε ο Λένιν αλλά ο Στάλιν και ονομάζουν τα σταλινικά καθεστώτα ως διεφθαρμένα εργατικά κράτη.

Να σημειώσουμε εδώ πως ο αναρχοκομμουνισμός και ο μαρξιστικός σοσιαλισμός δεν είναι οι μόνες επιλογές που υπάρχουν. Ιστορικά έχουν προταθεί πάρα πολλές άλλες ιδέες, όπως πχ ο Προυντονισμός/Μουτουαλισμός και ο Ρικαρδιανός σοσιαλισμός.

να διπλαρώσει άτομα του χώρου. Είτε με συνεργασίες με "ανεξάρτητους και αδέσμευτος συντρόφους", είτε με συμμετοχή σε εκδηλώσεις και δράσεις του χώρου. Οι πράξεις τους είναι textbook εισοδισμος και το μόνο που τους σώζει στα μάτια των περισσότερων αναρχικών είναι τα κινηματικα ένσημα που έχουν πάρει από τις δράσεις που είτε έκαναν είτε υποστήριξαν στο πεζοδρόμιο όλο αυτό το καιρό.

Αν μη τι άλλο η ανταρσυα έχει φερθεί στους αναρχικούς με το πιο ψύχραιμο και ενθερμο τρόπο σε σχέση με κάτι κνιτοσαυρους που ακόμα τσακώνονται για βιβλιοπωλεία και ρεζερβε κράτημα πανό. Όμως η ευγένεια και οι κοινοί στόχοι που μπορει να έχουν δύο στρατόπεδα μεταξύ τους δεν είναι αναγκαίες συνθήκες για κολλητιλικια. Γιατί;

Επειδή υπάρχει η κυρία διαφορά των πρακτικών που είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει η ανταρσυα για να αποκτήσει επιρροή στη κοινή γνώμη της προοδευτικής κοινωνίας. Και αυτό περιέχει τα μέχρι πρότινος φλερτακια που έκανε με τον λαφαζανη, έναν τυχοδιωκτη εθνικοκνιτη που το παίζει τρελιτσα και δεν έχει κανένα πρόβλημα να παίζει τρίτο βιολί σε εκπομπές στο καναλι του Καρατζαφέρη ή να συνυπάρχει έστω και για ένα χρόνο με πασοκους για να έχει ένα υπουργείο μέχρι να του χαλάσουν τα σχέδια.

Ο Ναριτης φίλος σου δεν φταίει, και δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνει. Απλά θέλει η παράταξη του να επιτύχει μέσω ατόμων σαν εκείνον να προσεγγίσει άτομα σαν εσένα λέγοντας ότι "έλα μωρέ τώρα δεν είμαστε τόσο διαφορετικοι τελικά, για αυτό σου λέω πήγαινε ρίξε το στη κάλπη για εμάς".

Αυτό που χωρίζει κομμουνιστές από αναρχικούς είναι οι απόψεις τους για το κράτος. Οι κομμουνιστές βασίζονται στους Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν. Οι αναρχικοί βασίζονται κυρίως στον Μπακούνιν.

Διάβασε το "Κράτος και Επανάσταση" του Λένιν για να δεις την άποψη των κομμουνιστών για το κράτος.

https://athens.indymedia.org/post/1080796/

https://athens.indymedia.org/media/old/kratos-epanastash.pdf

https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1917/staterev/

https://www.marxists.org/ebooks/lenin/state-and-revolution.pdf

https://jacobinmag.com/2018/08/lenin-state-and-revolution-miliband

https://www.counterfire.org/theory/37-theory/17955-classic-texts-a-summary-of-lenin-s-state-and-revolution

Για να καταλάβεις τις απόψεις των αναρχικών, διάβασε το "Θεός και Κράτος" του Μπακούνιν.

https://athens.indymedia.org/media/old/mpakoynin.8eos.kratos.pdf

https://athens.indymedia.org/post/1597443/

https://manifesto-library.espivblogs.net/files/2017/12/0000108%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%BD-%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%A4%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%82-1986.pdf

https://athens.indymedia.org/post/777355/

https://www.marxists.org/reference/archive/bakunin/works/godstate/index.htm

Επίσης δες το "Μαρξισμός, Ελευθερία και κράτος".

https://www.marxists.org/reference/archive/bakunin/works/mf-state/index.htm

https://theanarchistlibrary.org/library/michail-bakunin-marxism-freedom-and-the-state

Και δες και αυτά για συμπλήρωμα:

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/bkbhu1/how_does_authoritarian_branches_of_communism_not/

https://athens.indymedia.org/post/731296/

https://athens.indymedia.org/post/1593223/

https://athens.indymedia.org/post/1468471/

https://athens.indymedia.org/post/125413/

https://libcom.org/library/bakunin-vs-marx

https://theanarchistlibrary.org/library/james-hutchings-leninism-and-anarchism

http://www.columbia.edu/~lnp3/mydocs/state_and_revolution/Bakunin.htm

https://www.marxists.org/reference/archive/bakunin/bio/robertson-ann.htm

https://libcom.org/library/fate-state-bakunin-versus-marx-paul-mclaughlin

https://www.reddit.com/r/AskHistorians/comments/1gpaz1/what_was_the_conflict_between_marx_and_bakunin/

https://www.reddit.com/r/Anarchy101/comments/76tjhw/did_any_anarchists_ever_offer_a_response_to/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/bc8wfi/marxistleninsts_who_used_to_be_anarchists_what/

https://www.reddit.com/r/leftcommunism/comments/3j1d83/whats_the_deal_with_bakunins_claim_that_marx/

https://www.reddit.com/r/Anarchism/comments/1b38m3/bakunin_vs_marx_a_critique_i_think_we_as_a/

https://www.reddit.com/r/Anarchism/comments/2ravic/eli5what_was_bakunins_problem_with_marx_and/

https://www.reddit.com/r/Socialism_101/comments/bvul25/why_dont_we_mix_the_best_aspects_of_marxism_and/

https://www.reddit.com/r/anarchocommunism/comments/7vjnpj/exploring_ancomcommunismmarxismleninism_atm_and_i/

https://www.reddit.com/r/AskSocialScience/comments/5mdnoy/what_are_the_major_differences_between/

https://www.reddit.com/r/DebateCommunism/comments/ahrua3/anarchocommunism_is_true_communism_debate/

https://www.reddit.com/r/Anarchy101/comments/bbsb7c/an_anarchists_perspective_on_what_marx_said/

https://www.reddit.com/r/leftcommunism/comments/2ccpz9/what_is_the_left_communist_critique_of_anarchism/

https://www.reddit.com/r/DebateCommunism/comments/576t0d/im_an_anarchocommunist_leninise_me/

https://www.reddit.com/r/Anarchism/comments/274id3/why_should_i_be_an_anarchist_and_not_a_communist/

https://www.reddit.com/r/marxism_101/comments/9hstin/reading_state_and_revolution_lenin_claims_marx/

https://www.reddit.com/r/Anarchism/comments/7fi5q6/why_should_i_abandon_marxism_for_anarchism/

https://www.reddit.com/r/askphilosophy/comments/3usvfb/did_marx_propose_a_dictatorship_of_the_proletariat/

https://www.reddit.com/r/leftcommunism/comments/2kupli/if_the_dictatorship_of_the_proletariat_is_a_not_a/

https://www.reddit.com/r/Anarchy101/comments/atg3r9/is_it_possible_to_be_a_marxist_and_an_anarchist/

https://www.reddit.com/r/Anarchy101/comments/3jvzlw/do_anarchists_reject_marxs_theories/

https://www.reddit.com/r/marxistreadingclub/comments/x36xj/the_state_and_revolution_discussion_of_parts_iiii/

https://www.reddit.com/r/leftcommunism/comments/1bw5pj/why_is_marxismleninism_incorrect/

https://www.reddit.com/r/DebateCommunism/comments/aa3awl/how_do_marxistleninists_feel_about_anarchists/

https://www.reddit.com/r/DebateCommunism/comments/8ncx7h/bakunins_criticism_of_communism_has_communism/

https://www.reddit.com/r/DebateCommunism/comments/3qz911/opinions_on_anarchism/

https://www.reddit.com/r/DebateAnarchism/comments/6di2b1/how_is_the_relationship_between_anarchists_and/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/8jpmzj/marxist_critiques_of_horizontalism/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/3qcjjd/why_do_marxists_advocate_the_use_of_the_state/

https://www.reddit.com/r/leftcommunism/comments/5q4ag1/thoughts_on_lenin_and_the_bolsheviks/

https://www.reddit.com/r/Anarchism/comments/6x7rtm/marxists_and_anarchists_are_closer_than_you_might/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/4wau5n/your_understanding_of_libertarian_socialism/

https://www.reddit.com/r/socialism/comments/4xvza7/difference_between_anarchist_and_marxist/

https://www.reddit.com/r/Anarchy101/comments/bc8wrq/anarchists_who_used_to_be_marxistleninists_what/

https://www.reddit.com/r/DebateAnarchism/comments/3ua9ao/why_in_your_opinion_is_anarchism_more_efficient/

https://www.reddit.com/r/Anarchy101/comments/2pw2pw/why_do_you_prefer_anarchism_over_marxismleninism/

https://www.reddit.com/r/Socialism_101/comments/83r2r1/what_is_the_middle_ground_between_anarchism_and/

https://www.reddit.com/r/Socialism_101/comments/bfql7j/is_the_dictatorship_of_the_proletariat_a/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/3kzgex/whats_the_problem_with_anarchism/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/1gvlh9/can_anarchists_be_marxists_too/

https://www.reddit.com/r/socialism/comments/3k3srf/autonomism_marxist_in_theory_anarchist_in_action/

https://www.reddit.com/r/askphilosophy/comments/1n0lz0/marxism_is_there_a_justification_for_the/

https://www.reddit.com/r/Socialism_101/comments/al0bwk/libertarian_marxism_how_is_it_different_from/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/1qhdxb/what_are_the_differences_between_left_communism/

https://www.reddit.com/r/Anarchy101/comments/6cwk20/where_do_anarchists_disagree_with_marx_and_other/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/49rm0q/thoughts_on_autonomism/

https://www.reddit.com/r/Marxism/comments/8a4j3d/marxs_conception_of_the_state/

https://www.reddit.com/r/communism101/comments/3umyii/thoughts_on_bakunin/

Έχουμε τεράστια ιστορική εμπειρία που δείχνει πως οποιοσδήποτε κι αν πάρει εξουσία κάνει εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά που υπόσχονταν πριν γίνει εξουσιαστής. Από την άλλη, πετυχημένη αναρχική επανάσταση δεν έχει γίνει ποτέ, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, με την έννοια πως επιτυχία σημαίνει να κρατήσει η επανάσταση μόνιμα και να μην τη φάνε. Η Αναρχική Καταλωνία το 1936 και η Ελεύθερη Περιοχή του Μαχνώ στην Ουκρανία πλησίασαν πολύ κοντά στην επιτυχία, αλλά τους φάγανε, δηλαδή απέτυχαν στο στρατιωτικό τομέα, δεν μπόρεσαν να νικήσουν στρατιωτικά τις επιθέσεις που τους έκαναν. Τον Μαχνώ μάλιστα τον έφαγε ο Κόκκινος Στρατός, και τους αναρχικούς και τροτσκιστές στη Καταλωνία τους κυνηγούσαν όχι μόνο οι φασίστες του Φράνκο αλλά και οι σταλινικοί.

Τον Τσαουκέσκου στη Ρουμανία δεν τον έριξαν οι καπιταλιστές αλλά ο ίδιος ο λαός του. Όταν διαλύονταν η Σοβιετική Ένωση κανείς από τον λαό δεν προσπάθησε να τη σώσει. Αντίθετα, στην Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία ο λαός εξεγέρθηκε ενάντια στους Σοβιετικούς και η ΕΣΣΔ έστειλε τανκς. Ο Αλλέντε στη Χιλή υποτίθεται εκπροσωπούσε τους εργάτες αλλά έφτιαξε ολόκληρο σύστημα με υπολογιστές για να αντιμετωπίσει τις απεργείες που οργάνωναν οι ίδιοι οι εργάτες.

Οι μαρξιστές θέλουν κοινωνική ισότητα όσον αφορά τη πρόσβαση στα μέσα παραγωγής (όχι όσον αφορά το εισόδημα), και θεωρούν οτι η ελευθερία θα έρθει διά της ισότητας, και πιστεύουν οτι το κράτος είναι το σωστό εργαλείο για τη πραγματοποίηση της ισότητας. Οι αναρχικοί θέλουν ατομική ελευθερία από τον εξαναγκασμό της εξουσίας (που μπορεί να είναι πολιτική εξουσία ή οικονομική), και θεωρούν οτι η ισότητα θα έρθει διά της ελευθερίας, και δεν δέχονται την ύπαρξη κανενός κράτους για κανέναν λόγο, γιατί δεν εμπιστεύονται οτι μπορεί να υπάρξει καλό κράτος.

Ισότητα και ελευθερία είναι διαφορετικά πράγματα, μπορείς να έχεις το ένα από τα δυο, ή και τα δυο, ή κανένα από τα δυο. Στο καπιταλισμό και την αντιπροσωπευτική ψευτοδημοκρατία δεν έχουμε ούτε ισότητα ούτε ελευθερία, είμαστε σκλάβοι.

Οι μαρξιστές έφτιαξαν κοινωνίες που κανείς δεν ήθελε να ζει εκεί, αναγκάστηκαν να χτίσουν το τείχος του Βερολίνου για να κρατάνε τους εργάτες μέσα στο "εργατικό κράτος" ώστε να μην φύγουν προς το καπιταλιστικό Δυτικό Βερολίνο. Ακόμα κι αν οι μαρξιστές πετύχαιναν να μας φέρουν την ισότητα (που ποτέ δεν το πέτυχαν), δεν θα είχε νόημα χωρίς την ελευθερία. Όπως και η ελευθερία δεν έχει νόημα χωρίς την ισότητα. Πρέπει να τα έχουμε και τα δυο μαζί. Θέλουμε και ισότητα και ελευθερία. Τώρα το πως το πετυχαίνουμε αυτό, ακόμα το ψάχνουμε. Δεν έχουμε κάποια μαγική λύση, προσπαθούμε.

"τι είναι αυτό που με δίνει εμένα σιγουριά ότι οι τύποι που έχουν την πρωτοκαθεδρία σε αυτά τα κόματα - όσο και να λένε ότι δεν υπάρχει - δε θα αρπάξουν την εξουσία και δε θα μετατραπούν σε δικτάτορες ? "

ισχυει απολυτα αυτο κοιτα πρωτα απο ολα την ισπανικη επανασταση και τους αναρχικους υπουργους

ελπιζω το σχολιο να δημοσιευτει

Γράφει κάποιος:

"Κατά τον Μαρξ ο σκοπός του σοσιαλιστικού κράτους είναι να προστατεύει τους προλετάριους από τους καπιταλιστές που θα προσπαθούν να ξαναφέρουν τον καπιταλισμό."

Αυτή η άποψη του Μαρξ είναι εντελώς παράλογη: Εφόσον θα έχει νικήσει η επανάσταση, είναι αυτονόητο ότι δεν θα υπάρχουν πια καπιταλιστές στον κόσμο, διότι θα έχουν εκτελεστεί όλοι. Επομένως δεν θα υπάρχουν "καπιταλιστές που θα προσπαθούν να ξαναφέρουν τον καπιταλισμό". Επομένως το "σοσιαλιστικό" κράτος ειναι περιττό.

Εχθροί της επανάστασης δεν είναι μόνο οι καπιταλιστές που θα προσπαθούν να ξαναφέρουν τον καπιταλισμό αλλά, εξίσου, και οι κρατιστές "σοσιαλιστές" που θα προσπαθούν να ξαναφέρουν το κράτος. Θάνατος και στις δύο κατηγορίες και λύθηκε το πρόβλημα, όμορφα και απλά.  

Α ναι μόνο αυτοί οι δύο θα είναι οι πιθανοί εχθροί.

Το γεγονός ότι η ατομικότητα και η κυριαρχία και ο γκρουπισμός σε περίπτωση επανάστασης θα ξεπροβάλουν ως εμπόδια μετά την επανάσταση, είναι ντε φάκτο.

Προφανώς μετά την επανάσταση, θα αναδειχθούν όλες οι εσωτερικές αντιθέσεις μας γιατί μόνο τότε θα μπορούν. Αν η διαδικασία αποκαπιταλιστικοποίησης διαρκέσει πολλές δεκαετίες, είναι σίγουρο πως θα αναπτυχθούν πολιτικοί σχηματισμοί στην μεταεπαναστατική κοινωνία που ούτε τολμάμε να τους φανταζόμαστε τώρα. Πολλοί από αυτούς θα έχουν αντιφατικά χαρακτηριστικά με σύγχρονη κριτική.

Αναρχικοί εθνιστές για παράδειγμα. Αμφισβητεί κανείς ότι δε θα βρεθούν αναρχικοί με κοινές φιλοπατριωτικές ιδέες να σχηματίσουν πλατφόρμα και να προσπαθούν να αναβιώσουν το ιδεώδες αυτό; Αμφισβητεί κανείς ότι θα σχηματιστούν και άλλες τέτοιες γκρούπες βασισμένες όχι σε πολιτικές ιδεολογίες αφού θα έχουν καταστραφεί, αλλά σε συναισθηματικά ιδεώδη και ορμέμφυτα που θα κουβαλάνε οι άνθρωποι στην νέα κοινωνία; Αμφισβητεί κανείς ότι όλες αυτές οι μικροαντιρρήσεις μεταξύ μας περί του "αναρχικού πλάνου" δε θα μετατραπούν σε πανό και σημαίες σύγκρουσης;

Ο άνθρωπος είναι ζώο που αναζητά ακόμη και όταν δεν υπάρχει λόγος. Αν του προσφερθεί η ευκαιρία να οικοδομήσει μια νέα κοινωνία βασισμένη στην ελευθερία και την ισότητα χωρίς εκμετάλλευση, θα βρει και εκεί ένα λόγο να επιβάλλει το διαχωρισμό του στο εγχείρημα, να επιβάλλει τη δική του κατανόηση της πραγματικότητας.

Αςδούμε πώς είναι ο χώρος σήμερα για να πάρουμε μια γεύση για το μέλλον. Συνελεύσεις και συλλογικότητες μέσα στη μανούρα. Καταλήψεις και αυτονομίες που η κάθε μία ζει στο δικό της κόσμο.

Θα δώσω μια διμερή απάντηση, μια "προβοκατόρικη" και μια πιο "σοβαρή"

Αρχικά, η προβοκατόρικη:

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα του +0% που έλαβε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετα τα τρομερα και τρομερά αστεία ταυτόχρονα εσωτερικά τους θέματα, με αρκετούς να θέλουν ενωτικά ψηφοδέλτια με ΛΑΕ και τους άλλους να χωρίζονται σε ΝΑΡιτες (οι οποίοι εβγαλαν μεχρι και προβοκατορικη αφισα εναντια στην υπολοιπη αριστερα πριν τις εκλογές) και το ΣΕΚ που κανεις δεν το παίρνει στα σοβαρα εκτός από τους ΣΕΚιτες, το οποίο κατέβασε με το έτσι θέλω αλλα ψηφοδέλτια στις τοπικές (ναι η ανταρσυα ειχε 2 ψηοδέλτια μινιμουν σε δημους και περιφέρειες που στηριζε)...

Μετά από όλη αυτη την ιλαροτραγωδία λοιπόν και την σχεδόν διάλυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έπαιξε μια καλή κουβέντα στο εσωτερικό κυρίως των κομουνιστογεννών (δλδ όχι του ΣΕΚ) σχετικά με το τι έχει μείνει για να επηρεάσουν απο κόσμο και να προσεταιριστούν, αφού η κοινωνία αγνόησε την ύπαρξή τους ακόμη μια φορά επιδεικτικά. Εκεί μέσες άκρες ειπώθηκε πως από ήδη πολιτικοποιημένο κόσμο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να προσεγγίσει πλέον μόνο την περιφέρεια της αναρχίας, που ακροβατεί μεταξύ ακρας αριστεράς και αναρχιας ιδεολογικά, εκφράζεται από έννοιες όπως η αλληλεγγύη και η αυτο-οργάνωση κλπ. Μια δεξαμενή στην οποία δλδ στόχευαν πάντα. Όμως, τα τελευταία χόνια με την ποιοτική στροφή της Αναρχίας στους ταξικούς και εργατικούς αγώνες και την (καθόλου ποιοτική)  διαμόφωση ενός ρεύματος που ακροβτεί ιδεολογικά στα όρια της αναχιας και του Μ-Λ κινήματος και μεταφράζεται σε ομάδες και συλλογικότητες, κάτι τέτοιο μπορεί να εινάι πιο περίπλοκο με την μορφή προσεταιρισμού μελών, αλλά πιο εύκολο με την μορφή πολιτικης συνεργασίας των χώρων.  

Πιστευω να μην είναι τυχαίο ένα τέτοιο θρεντ λοιπόν ή τουλάχισον, για να μην είμαι άδικος χωρις να χρειάζεται με αυτόν που ξεκινησε το θρεντ, πιστεύω να μην είναι τυχαία μια τέτοιου είδους προσέγγιση από έναν ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε έναν νεαρό αναρχικό.

Τώρα, όσο αφορά το ιδεολογικό, το πιο σοβαρό

Πέρα από τα γνωστα, ότι δλδ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μαρξιστές (λενινιστές;) ως επί το πλείστον και έχουν την αντίληψη της κατάληψης του κράτους μέσω δημοκρατικών διαδικασιών (ή και όχι, δεν εχω καταλάβει) πρέπει να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήματα πριν ρωτήσουν οι ίδιοι κάποιον σε τι διαφωνεί μαζί τους

Αυτό το ενδιάμεσο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που έχουν ας πούμε, τι ακριβώς είναι; Πως επιτυγχάνεται; Μέσα σε αυτο μιλάνε για κρατικοποίηση των ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ επιχειρησεων και βιομηχανιων της χωρας, ούτε καν όλων. Δλδ ουσιαστικά δεν μιλάμε καν για σοσιαλιστική μεταρρύθμιση. Πως θα διαχωρίζεται ΠΟΙΕΣ θα κρατικοποιηθούν; Θα υπάρχει ατομική ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής μικρότερου μεγέθους, δηλαδή μεσοαστική τάξη με εργαζόμενους; Αυτό το στάδιο πως θα ξεπεραστεί ακριβώς; Θα κρατικοποιηθούν σταδιακα ΚΑΙ αυτες οι επιχειρήσεις; Και αν ναι, πότε, σε ποια φάση; Και ΠΩΣ θα γίνει αυτό, βίαια μέσω της επιβολής του κράτους; Μέσω της επιβολής των εργατών; Του κόμματος; Μέσω δημοκρατικών αποφάσεων; 

Υπάρχει ένα πολύ ασαφές πλαίσιο ως ρος το χρονικό και τα τάδια, τη μια το πρόγραμμα μιλάει για διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος εν μέσω καπιταλισμού και πιέσεις σε αστικές κυβερνήσεις, την επόμενη μιλάει για κρατικοποιησεις. Την μια για συγκρούσεις, την άλλη για διεκδικήσεις

Ποιος θα είναι ο ρόλος των εργατών στις κρατικοποιημένες επιχειρήσεις δεν γνωρίζουμε, σε σχέση με αυτούς των ιδιωτικών κλπ κλπ?

Πως γίνεται να υποστηρίζουν την αυτο-οργάνωση των επιχειρήσεων και την κολεκτιβοποίηση εργοστασίων, όταν κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στο ενδιάμεσο πρόγαμμά τους;

Πως γίνεται να υποστηρίζουν οριζοντιες μορφές οργάνωσης όταν οι ίδιοι λειτουργούν ΚΑΙ με κάθετες; 

Μήπως τα περσσότερα από όσα διατείνονται είναι στα πλαίσια ενός "κινημτικού εσάνς" για να προσεταιρίζονται αγωνιστές, ενώ στην πραγματικότητα έχουν ένα πολύ διαφορετικό σκεπτικό και πρόγραμμα; 

Όταν αποσαφηνίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τι ακριβώς θέλει από όλα τα παραπάνω και τι ειναι αυτό το ενδιάμεσο πρόγραμμα, τότε ίσως τους απαντήσουμε που διαφωνούμε ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ. Γιατί μέχρι τότε μπορούμε απλα να τους λέμε ότι διαφωνούμε με το όλο πλαίσιο, την όλη στρατηγική της κατάληψης του κράτους και τις γνωστές διαφωνίες αναρχικών/αριστεράς σε σχέση με το κράτος, το κόμμα, την εξουσία κλπ 

Έχει παραγίνει το κακό με τις ιδεολογίες, αναρχία VS αριστεροί... Δεν είναι ποδόσφαιρο ρε παιδιά η πολιτική. Είμαι εργαζόμενος, αυτή είναι η μοναδική μου ταυτότητα, και βλέπω τους ιδεολόγους να τρώγονται στο όνομα των εργαζομένων, και δεν έχετε καταλάβει κάτι: Εμείς οι εργαζόμενοι ΔΕΝ ενδιαφερόμαστε για ιδεολογίες, μας ενδιαφέρει να έχουμε καλλυμένες τις ανάγκες μας.

Οι αριστεροί μας τα ζαλίζουν να μας αποκαλούν 'εργατική τάξη' λες κι είμαστε ένας άμορφος μονοδιάστατος ομογενοποιημένος χυλός χωρίς ατομικές διαφορές μεταξύ μας, και οι αναρχικοί μας τα ζαλίζουν με την αυτοοργάνωση λες και νομίζουν οτι όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να συνεργαστούμε μεταξύ μας χωρίς να μαλώνουμε. Μάλλον δεν έχετε ιδέα πόσους τσακωμούς έχουν οι εργαζόμενοι μεταξύ τους σε ένα γραφείο και γενικά σε χώρους δουλειάς. Αυτά για εργατική τάξη και κουραφέξαλα ξεχάστε τα, ίσως ίσχυαν κάποτε, τώρα είμαστε διαφοροποιημένα άτομα, καταλαβαίνουμε οτι έχουμε κοινά συμφέροντα αλλά οι ομοιότητές μας σταματάνε εκεί. Κι αυτά για αυτοοργάνωση επίσης ξεχάστε τα, έχουμε τόσες διαφορές μεταξύ μας που ούτε να συμφωνήσουμε μια κοινή παραγγελία φαγητού στο γραφείο δεν μπορούμε και βριζόμαστε, και οι αναρχικοί μας πρίζουν για την αυτοοργανωμένη οικονομία και πρασινάλογα. Και οι δυο τους μαζί, αναρχικοί και αριστεροί, μας τα πρίζουν με την αλληλεγγύη. Δεν έχουν επαφή με τη πραγματικότητα έξω από τις ιδεολογίες τους. Ναι είμαστε εργαζόμενοι, αλλά γενικά κοιτάμε τη πάρτη μας, ατομικά, για να το πω σταράτα, αν απολυθεί αύριο ο διπλανός πιο πολύ θα σκέφτωμαι οτι επιτέλους μπορώ να ανάψω τσιγάρο χωρίς να φωνάζει, παρά να συμμετέχω σε δράσεις αλλυλεγγύης για επαναπρόσληψη.

Θα σου πω τώρα πως βλέπω τη κοινωνία ως εργαζόμενος: Ζω σε μια δικτατορία καπιταλιστών και κράτους. Εχθροί μου είναι και οι δυο. Αλλά μισώ περισσότερο τους καπιταλιστές γιατί δεν δίνουν τίποτα πίσω στη κοινωνία, τουλάχιστον το κράτος όσο δικτατορικό κι αν είναι σου δίνει ένα νοσοκομείο ή ένα πτυχίο. Οπότε πρώτος εχθρός ο καπιταλιστής, και μετά δεύτερος εχθρός ο υπουργός. Έτσι τα βλέπω τα πράματα.

Οι αναρχικοί λένε όχι στους αριστερούς επειδή λένε θα γίνουν δικτάτορες. ΜΑ ΗΔΗ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ. Ο καπιταλισμός ΕΙΝΑΙ δικτατορία και μάλιστα διπλή: δικτάτορες καπιταλιστές και δικτάτορες υπουργοί. Οπότε δεν χάνω κάποια ελευθερία αν ανέβουν οι αριστεροί και γίνουν δικτάτορες, αφού ήδη ζω σε δικτατορία. Έτσι το βλέπω το θέμα ως εργαζόμενος.

Αν οι αριστεροί όντως διώξουν τους καπιταλιστές και κάνουν όλες τις επιχειρήσεις κρατικές, τότε μπράβο τους, ως εργαζόμενος θα έχω γλυτώσει από τον καπιταλιστή δικτάτορα. Το θεωρώ βελτίωση σε σχέση με πριν, και η οικονομία θα είναι συγκεντρωμένη και οργανωμένη πιο σωστά οπότε τελειώνει και το γελοίο φαινόμενο να βλέπουμε 500 μάρκες τσίχλας στο σούπερμαρκετ. Οπότε όχι, όσο και να φωνάζει ο αναρχικός, τους αριστερούς δεν τους βλέπω σαν εχθρούς, κι ας είναι όσο εξουσιαστικοί και δικτάτορες θέλουν.

Οπότε χωρίς καπιταλιστές, μένει βέβαια ο άλλος δικτάτορας, η κρατική δικτατορία των αριστερών. Κι εκεί ΝΑΙ να ακούσω τους αναρχικούς, ΤΟΤΕ θα είναι χρήσιμοι και επίκαιροι. Και με την οικονομία ήδη συγκεντρωμένη, θα είναι πιο εύκολη η αυτοοργάνωση, απλά διώχνουμε τους αριστερούς δικτάτορες και διαχειριζόμαστε την οικονομία μόνοι μας ως εργαζόμενοι. Ποιο εύκολα νομίζω παίρνουμε στα χέρια μας ως εργαζόμενοι μια ήδη συγκεντρωποιημένη οικονομία που λειτουργεί με σχέδιο, παρά αυτό το χάος του καπιταλισμού με τις 500 μάρκες τσίχλας.

Ενώ τώρα, μέσα στο καπιταλισμό, οι αναρχικοί μου λένε για επανάσταση μαζί ενάντια και στους δυο δικτάτορες, καπιταλιστές και κράτος, πάει μακρυά η βαλίτσα έτσι όμως, μάλλον για σφαγή πάνε οι αναρχικοί και όχι για επανάστα. Νομίζεις οτι τα άλλα κράτη θα επιτρέψουν έτσι εύκολα να ρίξουμε το κράτος; Και πως θα το ρίξουμε, εδώ δεν μπορούμε να αντισταθούμε σε αυξήσεις ενοικίου και οι αναρχικοί μου ζητάνε επανάσταση ενάντια στα πάντα, δηλαδή να σφαγιαστούμε κανονικότατα, ε οχι, κάντε την επανάστα μόνοι σας, εγώ θα κάτσω καναπέ να σας κοιτάω γιατί να σφαγιαστώ δεν θέλω. Δεν είναι οτι αυτά που λέτε είναι λάθος, σωστά είναι, αλλά πιθανότητα επιτυχίας δεν βλέπω οπότε δεν έχουν νόημα καθώς δεν μου προσφέρουν κάποια πραγματική άμεση λύση στα προβλήματα μου ως εργαζόμενος. Αφού ήδη σε δικτατορία ζούμε έτσι κι αλλιώς, χίλιες φορές καλύτερα ένας δικτάτορας που θα μου καλύπτει τις ανάγκες μου, κι αν δεν το κάνει τότε δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με σήμερα.

Ωστόσο ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ. Ούτε με σφαίρες. Έχω δει τι κάνουν οι μπάτσοι στις πορείες, όταν λέω οτι ζούμε σε δικτατορία δεν κάνω πλάκα. Σε εκλογές δικτατορικού καθεστώτος εγώ ΑΡΝΟΥΜΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ. Οι αριστεροί ας σταματήσουν επιτέλους να παρακαλάνε για ψήφους και ας κάνουνε επανάσταση να πάρουνε την εξουσία με τις δικιές τους δυνάμεις, έτσι κι αλλιώς όλα τα αριστερά καθεστώτα έτσι ήρθαν στην εξουσία, δεν παρακάλαγαν για ψήφους, είναι γελοίο να ζητάς ψήφους στις εκλογές του δικτατορικού μπατσοκρατικού καθεστώτος που ζούμε. Θαρρώ είναι και κακό γιατί έτσι ενισχύουν τη ψευδαίσθηση δημοκρατίας.

Η απάντηση της ΑΝΤΑΣΥΑ σε ερώτηση σχετικά με τον αναρχικό χώρο:

Ερώτηση: Όποιος αναλαμβάνει την εξουσία επιτίθεται μετά μανίας στον Αναρχικό χώρο. Ποια η θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ? Αναρχία: ιδεατό ή πρόβλημα?

Απάντηση της ΑΝΤΑΣΥΑ: Η αναρχία είναι ένα ιστορικό ρεύμα με συμβολή στις διάφορες φάσεις του επαναστατικού κινήματος. Με αυτή την έννοια δεν είναι ούτε ιδεατό ούτε πολύ περισσότερο πρόβλημα. Αν θεωρήσουμε την εποχή μας ως την απαρχή ενός επαναστατικού κινήματος του 21ου αιώνα θα είναι σίγουρα μια εποχή έντονης ζύμωσης ανάμεσα σε διαφορετικές αντιλήψεις για το κίνημα στην οποία η πολιτική αναρχία μπορεί και οφείλει να συμβάλλει. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι είμαστε αλληλέγγυοι στην αντιμετώπιση της κρατικής καταστολής.

Από: http://antarsya.gr/node/3398

Δεν γίνεται να τελειώσει η ταξική πάλη αμέσως με τη νίκη της επανάστασης. Δεν είναι μόνο οι ντόπιοι καπιταλιστές αλλά και οι διεθνείς. Η ταξική πάλη συνεχίζει για καιρό μετά από την επανάσταση.

Η ιδέα οτι η επανάσταση δεν χρειάζεται να πάρει τη κρατική εξουσία είναι πολύ βολική για τους καπιταλιστές, γιατί έτσι οργανώνουν αντεπανάσταση και ξαναπαίρνουν τον έλεγχο.

Δες τι λένε αυτοί που ξέρουν:

Μαρξ: "μεταξύ της καπιταλιστικής και της κομμουνιστικής κοινωνίας υπάρχει μια περίοδος επαναστατικής μετάλλαξης της μιάς στην άλλη. Μαζί με αυτή υπάρχει και μια περίοδος πολιτικής αλλαγής όπου το κράτος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από την επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου".

Λένιν: "Οι τάξεις παρέμειναν, αλλά στην εποχή της δικτατορίας του προλεταριάτοι κάθε τάξη έπαθε μια αλλαγή, και οι σχέσεις μεταξύ των τάξεων επίσης άλλαξαν. Η ταξική πάλη δεν εξαφανίζεται με την δικτατορία του προλεταριάτου, απλά λαμβάνει άλλες μορφές... Η τάξη των εκμεταλλευτών, των γαιοκτημόνων, των καπιταλιστών δεν έχει εξαφανιστεί και δεν μπορεί να εξαφανιστεί με τη δικτατορία του προλεταριάτου. Οι εκμεταλλευτές έχουν νικηθεί, αλλά δεν έχουν καταστραφεί. Έχουν ακόμη μια διεθνή βάση στη μορφή του διεθνούς κεφαλαίου, του οποίου είναι μέρος. Έχουν ακόμα μέσα παραγωγής, έχουν ακόμη χρήματα, έχουν ακόμη κοινωνικές επαφές. Επειδή τους νικήσαμε, η ενέργεια της αντίστασής τους έχει αυξηθεί εκατό και χίλιες φορές. Η τέχνη της κρατικής, στρατιωτικής και οικονομικής διοίκησης τους δίνει μια ανωτερώτητα, έτσι ώστε η συμαντηκότητά τους είναι πολύ μεγαλύτερη από την αριθμιτική τους αναλογία μέσα στο πλυθησμό. Η ταξική πάλη των εκμεταλλευτών ενάντια στη πρωτοπορεία του προλεταριάτου έχει γίνει ακόμη πιο έντονη. Δεν γίνεται αλλιώς στην επανάσταση, εκτός αν αντικατασταθεί (όπως κάνει η Δεύτερη Διεθνής) με τις ρεφορμιστικές αυταπάτες."

Λένιν: "Αν συγκρίνουμε όλες τις βασικές δυνάμεις ή τάξεις και τις σχέσεις τους, όπως αλλάζουν από τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα καταλάβουμε πόσο τρελή και ηλίθια είναι η συνηθισμένη μικροαστική ιδέα που έχουν στη Δεύτερη Διεθνή, οτι ο σοσιαλισμός μπορεί να έρθει μέσω της δημοκρατίας. Η πηγή αυτού του λάθους είναι η πίστη στην αστική ιδέα πως η δημοκρατία είναι κάτι απόλυτο πάνω από τις τάξεις. Η δημοκρατία περνά σε μια εντελώς νέα φάση στη δικτατορία του προλεταριάτου, και η ταξική πάλη ανεβαίνει σε ένα ψηλότερο επίπεδο."

Λένιν: "Είναι ξεκάθαρο οτι με την ανατροπή των καπιταλιστών το προλεταριάτο κάνει το πιο σημαντικό βήμα προς την κατάργηση των τάξεων, και για να ολοκληρωθεί η διαδικασία το προλεταριάτο πρέπει να συνεχίσει τη ταξική πάλη, χρησιμοποιώντας τη κρατική εξουσία και διάφορες μεθόδους μάχης, επιρροής και πίεσης ενάντια στους καπιταλιστές και τους μικροαστούς."

Αν δεν ξέρεις τι σε χωρίζει από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ τότε απλά μάλλον δεν είσαι αναρχικός... 

1. Ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι ιδεολογικά κάτι συγκεκριμένο... Είναι μέτωπο εκλογικής συνεργασία διαφόρων ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΩΝ οργανώσεων οι οποίες μπορεί να είναι σταλινικές, ρεβιζιονιστικές, τροτσκιστικές κτλ. Συνεπώς με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάθε αναρχικός θα διαφωνούσε ως ελάχιστο κοινό παρανομαστή με ό,τι θα διαφωνούσε με τους μαρξιστές, π.χ. με τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, με τον ντετερμινισμό της ιστορίας, με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας κτλ.

2. Η κύρια συνιστώσα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το ΝΑΡ θα έλεγα... Οι τύποι είναι κνίτες που αποχώρησαν από το ΚΚΕ (τότε Συνασπισμό) επειδή διαφώνησαν με τις επιλογές του τότε ΚΚΕ για συνεργασία με το ΚΚΕ εσ., την οικουμενική κτλ. δηλαδή είχαν ακόμα πιο σταλινικές θέσεις ακόμα και από το ΚΚΕ (που οκ οι μαοϊκοί ρεβιζιονιστικό το θεωρούσαν).

3. Άλλες συνιστώσες είναι και τροτσκιστικές. Οκ δεν ξέρω τι μας χωρίζει με αυτούς (δηλαδή ξέρω αλλά βαριέμαι να γράφω) αλλά κάτι θα μας χωρίζει για να επιδιώκουν τον αφανισμό μας (βλ. Κρονστάνδη, Μαχνοβίτσα) κτλ. Το '36 ήμασταν για άλλη μια φορά αφελείς και συνεργαστήκαμε μαζί τους όπως και με όλους όσους ήταν διατεθειμένοι...

Με λίγα λόγια είναι μαρξιστές και οπαδοί του ολοκληρωτισμού. Μιλάμε για ανθρώπους που έως το 89 ήταν υποστηρικτές καθεστώτων του ανατολικού μπλοκ. Αν ως αναρχικός θεωρείς ότι δεν έχεις κάποια διαφωνία με αυτό, οκ τότε μάλλον απλά ορίζουμε διαφορετικά τον όρο "αναρχικός".

Για τους Τροτσκιστές που ρωτάς τί διαφορές έχουν από αναρχικούς: οι αναρχικοί πιστεύουν οτι οι προλετάριοι μπορούν να τα καταφέρουν όλα μόνοι τους με αυτοοργάνωση, οι Λενινιστές (και άρα και οι Τροτσκιστές) θεωρούν αναγκαίο το Κόμμα. Είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί οι αναρχικοί διαφωνούν αν αναλογιστείς αυτό το απόσπασμα του Τρότσκι, που αναφέρεται στο δεύτερο κεφάλαιο του "Soviet Trade Unions: Their Place in Soviet Labour Policy" του Isaac Deutscher το 1950 με αναφορά πηγής "X Syezd RKP (b) (Moscow, 1921), p 192." από: https://www.marxists.org/archive/deutscher/1950/soviet-trade-unions/ch02.htm

"Η Εργατική Αντιπολίτευση βγάζει επικίνδυνα σλόγκαν, και φετιχικοποιεί τις δημοκρατικές αρχές! Βάζουν το δικαίωμα των εργατών να εκλέγουν αντιπροσώπους πάνω από το Κόμμα, σαν το Κόμμα να μην είχε δικαίωμα να πραγματοποιήσει τη δικτατορία του ακόμα κι αν αυτή η δικτατορία προσωρινά εναντιώνεται με τις συνεχώς μεταβαλλόμενες προτιμήσεις της δημοκρατίας των εργατών. Είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε μεταξύ μας την κατανόηση για το επαναστατικό δικαίωμα του Κόμματος που είναι υποχρεωμένο να διατηρήσει τη δικτατορία του, ασχέτως τις προσωρινές μεταβολές ακόμα και στις εργατικές τάξεις. Αυτή η κατανόηση είναι για εμάς απόλυτα αναγκαίο στοιχείο. Η δικτατορία δεν βασίζεται σε καμία στιγμή στην αρχή της δημοκρατίας των εργατών, παρόλο που η δημοκρατία των εργατών είναι, φυσικά, η μόνη μέθοδος με την οποία οι μάζες μπορούν να προσελκυστούν όλο και περισσότερο στη πολιτική ζωή. Όταν είπα οτι η δημοκρατία των εργατών πρέπει να υποταχθεί στο κριτήριο του οικονομικού συμφέροντος της εργατικής τάξης... ο σύντροφος Καμένεβ είπε οτι στα μάτια του Τρότσκι η δημοκρατία των εργατών είναι δευτερεύοντης σημασίας. Φυσικά είναι [...]. Αν λέγαμε οτι η δημοκρατία των εργατών είναι κάτι απόλυτο, οτι είναι πάνω από όλα τα άλλα, τότε ο σύντροφος Σλυαπνίκοφ θα ήταν σωστός όταν, στο πρώτο του προσχέδιο, είπε οτι κάθε εργοστάσιο θα πρέπει να εκλέγει τη δικιά του διοίκηση, οτι κάθε τοπική συνάντηση παραγωγών θα πρέπει να εκλέγει τα δικά του σώματα, και ούτο καθεξείς μέχρι το Πανρωσσικό Συνέδριο Παραγωγών." -- Τρότσκι

Ο Deutscher (1950) εξηγεί την άποψη του Τρότσκι ως εξής: "Συμπερασματικά, ο Τρότσκι είπε οτι το Κόμμα θα έπρεπε, για την ώρα, να σταματήσει να προωθεί τη προλεταριακή δημοκρατία, και αντιθέτως να συγκεντρωθεί στο χτίσημο μιάς "δημοκρατίας των παραγωγών". Ένα καθεστώς που βασίζεται στη δημόσια βιομηχανία, που παράγει όχι για κέρδος αλλά για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, ήταν καθ'ορισμό προλεταριακό, παρόλο που η εργατική τάξη προσωρινά ήταν σε εικονική εναντίωση σε αυτό. Αυτό το καθεστώς αντιπροσώπευε το γενικό συμφέρον του προλεταριάτου, ως ξεχωριστό από τα επαγγελματικά ή προσωρινά συμφέροντα. Το κράτος (ή το Κόμμα) είχε λοιπόν το δικαίωμα να επιβάλλει τις πολιτικές του πάνω στην εργατική τάξη. Αυτό καθόριζε τη συμπεριφορά του Κόμματος προς τα εργατικά σωματεία. Αυτά έπρεπε να πειστούν να υπηρετούν το εργατικό κράτος, δεν είχαν δικαίωμα να αντισταθούν στο κράτος με παραδοσιακά δικαιώματα και αιτήματα. Σε αυτό το σημείο είναι που ξεκινά η πραγματική διαφοροποίηση μεταξύ Τρότσκι και Λένιν. [...] Η διαφορά ήταν περισσότερο η έμφαση: ο Τρότσκι βασιζόταν περισσότερο στην ανωτερότητα του Κόμματος, ενώ ο Λένιν έδινε περισσότερη προσοχή στον δημοκρατικό εθελοντικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα των εργατικών ενώσεων."

Λέει ένας παραπάνω: "η αναρχική θεώρηση που λέει ότι ο μόνος που δικαιούται να διαχειρίζεται το εκαστοτε προιόν είναι εκείνος που το παράγει, ο ίδιος ο εργάτης, με άμεσο τρόπο, μέσα από τις συνελεύσεις που διοργανώνονται από τον ίδιο και όχι από αντιπροσώπους, ηγέτες και κράτος."

Προσωπικά βρίσκω τα εξής προβλήματα σε αυτή την άποψη:

1. Αν το προϊόν ανήκει μόνο σε αυτόν που το παράγει, τότε θα υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αυτός που είναι άρρωστος ή γέρος δεν θα μπορεί να παράγει και θα πεινάει αν κανείς δεν του δίνει να φάει.

2. Αν ο αναρχισμός γίνεται κατανοητός ως έλλειψη καταναγκασμού δηλαδή μια κοινωνία βασισμένη σε εθελοντικές σχέσεις μεταξύ ατόμων, και φτιαχτεί μια κοινωνική δομή αναδιανομής του παραγώμενου πλούτου ώστε να μεταφέρονται προιόντα από τον εργάτη που τα παράγει στον άρρωστο ή τον γέρο που τα έχουν ανάγκη, τότε δεν βλέπω πως μπορεί να δουλέψει αυτό αν ο εργάτης δεν θέλει να δώσει το προιόν του. Θα οδηγήσει σε μεγάλη καταπίεση των αρρώστων και των γέρων καθώς θα εξαρτόνται από τη καλή θέληση της αναρχικής κοινότητας για να έχουν πρόσβαση στα αναγκαία για τη ζωή τους. Όμως όταν φτιάχνουμε μια κοινωνία βασισμένη στη καλή θέληση, ανοίγουμε το δρόμο για εμφάνιση νέων μορφών εξουσίας που πιθανόν θα είναι και χειρότερη από την σημερινή καπιταλιστική εξουσία. Πρακτικά, μόνο όσοι άρρωστοι/γέροι έχουν τη συμπάθεια των παραγωγών εργατών θα έχουν πρόσβαση σε τρόφιμα, κι αυτό επιτρέπει στον εργάτη να φερθεί εκμεταλλευτικά και εξουσιαστικά. Αν εσύ ως εργάτης φτιάξεις γιαούρτι και μια άρρωστη κοπέλα που δεν μπορεί να εργαστεί σου ζητήσει να φάει, τί σε σταματά εσένα σε μια αναρχική κοινωνία να της ζητήσεις σεξουαλικά ανταλλάγματα για να της δώσεις να φάει;

3. Αν ο αναρχισμός γίνεται κατανοητός ως καταναγκασμός εντός των ορίων μιας κοινότητας αλλά χωρίς κεντρικό κράτος, τότε τι εμποδίζει τον εργάτη να εγκαταλείψει τη κοινότητα αν δεν θέλει να δώσει το προιόν του σε αρρώστους/γέρους που το έχουν ανάγκη;

4. Αν ο αναρχισμός γίνεται κατανοητός ως η εθελοντική ομοσπονδιοποίηση κοινοτήτων που έχουν δικαίωμα να φύγουν από την ομοσπονδία, τί εμποδίζει μια πλούσια κοινότητα να φύγει και να αφήσει στη πείνα άλλες κοινότητες που χρειάζονται τα προϊόντα της πλούσιας κοινότητας;

5. Αν ο αναρχισμός γίνεται κατανοητός απλά ως η απουσία κράτους αλλά όχι η απουσία καταναγκασμού, τότε σε τί διαφέρει από το κράτος;

6. Αν οι συνελεύσεις των παραγωγών εργατών οργανώνονται μόνο από τους ίδιους τους εργάτες, τότε οι άρρωστοι/γέροι που έχουν ανάγκη τα προϊόντα των εργατών τί θα κάνουν αν δεν γίνονται δεκτοί στη συνέλευση ή αν η συνέλευση αρνείται να τους δώσει τα προϊόντα που χρειάζονται; Είναι λογικό ένα κοινωνικό σύστημα που αυτός που έχει ανάγκη βασίζεται μόνο στη καλή θέληση των παραγωγών εργατών;

7. Τί εμποδίζει τη συνέλευση εργατών που παράγουν τα πιο χρήσιμα προϊόντα να απειλήσουν να μην τα δώσουν στην υπόλοιπη κοινωνία αν δεν τους αναγνωρίσουμε ως ένα νέο κράτος; Πχ οι αγρότες. Όλοι χρειαζόμαστε τους αγρότες, αλλά αυτοί ΔΕΝ μας χρειάζονται. Πολύ εύκολα οι αγρότες μπορούν να αρνηθούν να μας ταϊζουν αν δεν τους δώσουμε απόλυτη εξουσία.

8. Οι χιμπατζήδες από τους οποίους κατάγεται εν μέρη ο άνθρωπος δεν έχουν κράτος αλλά αν μελετήσεις τις κοινωνικές δομές τους θα δεις οτι είναι φουλ ιεραρχικές, εξουσιαστικές, εκμεταλλευτικές, βίαιες και άκρως αποκρουστικές. Τί σε κάνει να πιστεύεις οτι στην αναρχία θα είναι καλύτερα;

Αυτά τα βιβλία και κείμενα θα σε βοηθήσουν να αποφασίσεις αν προτιμάς την αναρχία ή τον μαρξισμό (στην ανταρσύα είναι μαρξιστές):

https://athens.indymedia.org/post/1586949/

https://athens.indymedia.org/post/1587367/

https://athens.indymedia.org/post/1587979/

https://athens.indymedia.org/post/1589823/

https://athens.indymedia.org/post/1590264/

https://athens.indymedia.org/post/1590422/

https://athens.indymedia.org/post/1576830/

https://athens.indymedia.org/post/1599773/

https://athens.indymedia.org/post/1577950/

"Με λίγα λόγια είναι μαρξιστές και οπαδοί του ολοκληρωτισμού. Μιλάμε για ανθρώπους που έως το 89 ήταν υποστηρικτές καθεστώτων του ανατολικού μπλοκ. Αν ως αναρχικός θεωρείς ότι δεν έχεις κάποια διαφωνία με αυτό, οκ τότε μάλλον απλά ορίζουμε διαφορετικά τον όρο "αναρχικός"."

Ναι οι μαρξιστές είναι οπαδοί του ολοκληρωτισμού, κι εγώ αναρχικός είμαι (όχι αυτός στον οποίο απαντάς), αλλά έχω διαβάσει για την ιστορία του ανατολικού μπλοκ και είχα συγγενή που έζησε σε τέτοιο καθεστώς και θέλω να σε ρωτήσω: οι διαφωνίες μας εμάς των αναρχικών με τα καθεστώτα του ανατολικού μπλοκ είναι γνωστές, αλλά προτιμάς τα καπιταλιστικά καθεστώτα σε σχέση με του ανατολικού μπλοκ;

Τα καθεστώτα του ανατολικού μπλοκ ήταν δικτατορίες αλλά καπιταλιστές δεν είχανε. Το ΚΚ δρούσε ως εκμεταλλευτής των πάντων, αλλά αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το καπιταλισμό. Βλέπω τον καπιταλισμό ως πολύ χειρότερο από τη δικτατορία ενός ΚΚ, θα προτιμούσα χίλιες φορές να ζω στο δικτατορικό ανατολικό μπλοκ παρά στο καπιταλιστικό καθεστώς που έχουμε.

Ο καπιταλισμός ενισχύει τα πλέον χειρότερα ανθρώπινα ένστικτα, εξαναγκάζει το κάθε άτομο να ανταγωνιστεί τους άλλους και όλοι γίνονται κακοί. Ο καπιταλισμός επηρεάζει ακόμα και τις προσωπικές σχέσεις. Στη δικτατορία ενός ΚΚ υπάρχει πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των λίγων μελών για τις θέσεις μέσα στο ΚΚ, αλλά στην υπόλοιπη κοινωνία ο ανταγωνισμός έχει εξαφανιστεί. Αυτό βελτιώνει πολύ τη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και τις προσωπικές τους σχέσεις. Στο καπιταλισμό ακόμα και ο έρωτας γίνεται εμπόρευμα και ιεραρχία, στο ανατολικό μπλοκ οι ερωτικές σχέσεις ήταν πολύ πιο αυθεντικές, επειδή ο ανταγωνισμός μεταξύ ανθρώπων δεν υπήρχε.

Είμαι αναρχικός επειδή πιστεύω στη δυνατότητα του ανθρώπου να απελευθερωθεί πλήρως. Αλλά αναγνωρίζω τα καθεστώτα του ανατολικού μπλοκ ως ανώτερες κοινωνίες σε σύγκριση με τις καπιταλιστικές. Το ξέρω γιατί όχι μόνο έχω διαβάσει, αλλά έχω μάθει και από συγγενή μου που έζησε στο Ανατολικό Βερολίνο. Το ΚΚ ήταν δικτατορία αλλά ο καπιταλισμός είναι χειρότερος. Έχω γνωρίσει πολλούς αναρχικούς που πιστεύουν οτι ο καπιταλισμός είναι καλύτερος σε σύγκριση με τα καθεστώτα του ανατολικού μπλοκ και αποδίδω αυτή τους την άποψη σε έλλειψη πραγματικής γνώσης για τις διαφορές δυτικού και ανατολικού μπλοκ και σε ασυνείδητη ενσωμάτωση της αντισοβιετικής προπαγάνδας. Αν ήμουν στην Ανατολική Γερμανία και ο μόνος τρόπος να αποτρέψω την κατακύλα στο καπιταλισμό ήταν η στήριξη του καθεστώτος θα το στήριζα, κι αυτό δεν με κάνει λιγότερο αναρχικό.

Στον κρατικό καπιταλισμό δεν πεινάει κανείς αλλά οι πάντες και τα πάντα βρίσκονται υπό την ασφυκτική εποπτεία του κράτους, που ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής.

Στον φιλελεύθερο καπιταλισμό μπορεί και να πεινάσεις αλλά έχεις περισσότερες δυνατότητες κινήσεων, και, αν κάνεις έξυπνες επιλογές, μπορείς να κατακτήσεις μεγάλα περιθώρια ελευθερίας.

Ο κύριος  "και εγώ αναρχικός είμαι" προτιμά να είναι χορτάτος στειρωμένος σπιτόγατος παρά πεινασμένος αλανιάρης κεραμιδόγατος.

Κατανοητό αλλά είναι απλά μια προσωπική προτίμηση.

Διαμάντια εξύμνισης της μπολσεβίκικης δικτατορίας του ΚΚΣΕ από @ 10/09/2019 8:52 μμ.

Βλέπω τον καπιταλισμό ως πολύ χειρότερο από τη δικτατορία ενός ΚΚ, θα προτιμούσα χίλιες φορές να ζω στο δικτατορικό ανατολικό μπλοκ παρά στο καπιταλιστικό καθεστώς που έχουμε.

Στη δικτατορία ενός ΚΚ υπάρχει πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των λίγων μελών για τις θέσεις μέσα στο ΚΚ, αλλά στην υπόλοιπη κοινωνία ο ανταγωνισμός έχει εξαφανιστεί.

Αλλά αναγνωρίζω τα καθεστώτα του ανατολικού μπλοκ ως ανώτερες κοινωνίες σε σύγκριση με τις καπιταλιστικές.

Το ΚΚ ήταν δικτατορία αλλά ο καπιταλισμός είναι χειρότερος.

Αν ήμουν στην Ανατολική Γερμανία και ο μόνος τρόπος να αποτρέψω την κατακύλα στο καπιταλισμό ήταν η στήριξη του καθεστώτος θα το στήριζα, κι αυτό δεν με κάνει λιγότερο αναρχικό.

Κι αυτός ο υμνητής της μπολσεβίκικης δικτατορίας και του κρατικού καπιταλισμού της ΕΣΣΔ, που εύκολα θα μπορούσε να γίνει εθελοντής στην Στάζι για το καλό του κόμματος και του καθεστώτος, ισχυρίζεται οτι είναι και διαβασμένος αναρχικός ! Μάλλον τα άπαντα του Στάλιν διάβασε. Θέλει να μας πείσει οτι έχει και τεκμηριωμένες απόψεις, επειδή είχε συγγενή στο ανατολικό Βερολίνο !

Συμπερασματικά, οι ανταρσυάδες βρίσκονται σε πλήρη πολιτική απελπισία μετά το απόλυτο στραπάτσο τους στις πρόσφατες εκλογές, για να χρησιμοποιούν τόσο χοντροκομένη προπαγάνδα, ψαρεύοντας συμπάθεια απο τους αναρχικούς.

τελικα ο αρχικος τι λεει? αποφασισε που θα μπει? τι βρηκε χρησιμο απο τη συζητηση εδω?

Λέει ο/η 10/08/2019 7:32 πμ. Αυτή η άποψη του Μαρξ είναι εντελώς παράλογη: Εφόσον θα έχει νικήσει η επανάσταση, είναι αυτονόητο ότι δεν θα υπάρχουν πια καπιταλιστές στον κόσμο, διότι θα έχουν εκτελεστεί όλοι. Επομένως δεν θα υπάρχουν "καπιταλιστές που θα προσπαθούν να ξαναφέρουν τον καπιταλισμό". Επομένως το "σοσιαλιστικό" κράτος ειναι περιττό.

Δε μου λες, οι μπολσεβήκοι και οι λοιποί παρόμοιοί τους σε τόσες χώρες που και επανάσταση έκαναν και είχαν την εξουσία τόσο καιρό, μόλις έπεσαν το 89-91 αμέσως μετά ξαναεμφανίστηκε κάθε καρυδιάς καρύδι: Εθνικιστές, φιλελέδες υμνητοί του καπιταλισμού, σοσιαλδημοκράτες, ό,τι νά'ναι.

Συμπέρασμα: Το "σοσιαλιστικό" κράτος ήταν ανίκανο να εξαφανίσει όλα αυτά τα στοιχεία παρ'όλη τη χρήση έντονης κρατικής καταστολής με μυστικές αστυνομίες κλπ. Δυο πράματα μπορεί να σημαίνει αυτό:

Πρώτη περίπτωση, οτι οι μπολσεβήκοι και παρόμοιοί τους δεν χρησιμοποίησαν όση καταστολή θα έπρεπε, παρ'όλο που όλοι (και αναρχικοί και φιλελέδες και ναζί) τους λένε εξουσιαστές δικτάτορες κλπ.

Δεύτερη περίπτωση, οτι είναι αδύνατον να εξαφανιστούν οι οπαδοί του καπιταλισμού, του εθνικισμού και της σοσιαλδημοκρατίας.

Τι είδους επανάσταση πιστεύεις οτι εσύ οτι θα εξαφανίσει όλους τους καπιταλιστές έτσι αμέσως, και μάλιστα σε όλο το κόσμο όπως λες;

Η εξουσία των μπολσεβήκων δεν τα κατάφερε να τους εξαφανίσει, πως θα το καταφέρει μια αντιεξουσιαστική επανάσταση;

Χαχα ρε φίλε τι είναι αυτά που λες... Ξέρεις τι ήταν η Γολoντομόρ, ξέρεις τι έγινε στο Μεγάλο Βήμα εμπρός, ξέρεις τι έγινε στην Αιθιοπία ακόμα και τη δεκαετία του '80; Δεν πεινάει κανείς στα καθεστώτα που κατεξοχήν δημιουργούν λοιμούς; Εκτός και αν εννοείς ότι δεν πεινάει κανείς επειδή όλοι όσοι πεινάνε τελικά πεθαίνουν, έτσι ναι, οκ... δεν πεινάει κανείς... στο τέλος...

Για τον Salvador Allende, οι απεργείες (των φορτηγατζήδων) οργανώνονταν από ακροδεξιούς φασίστες και από την CIA. Για άλλα πράματα μπορείς να τον κατηγορήσεις, αλλά στο θέμα των απεργειών έπραξε σωστά!!

1. Το μπολσεβίκικο κράτος ήταν εξ ορισμού και εγγενώς ανίκανο και ακατάλληλο να αφανίσει τους καπιταλιστές, διότι ήταν το ίδιο καπιταλιστικό. Αν ήθελε να αφανίσει τον καπιταλισμό, το πρώτο πράγμα που όφειλε να κάνει ήταν να αυτοαφανιστεί.

2. Οι μπολσεβίκοι έκαναν το λάθος να θέλουν να κυβερνήσουν και να διαχειριστούν μια χώρα. Αυτό τους υποχρέωσε να χαρίσουν τη ζωή σε μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, επειδή τα χρειάζονταν για να δουλεύουν για αυτούς και το κράτος τους. Αυτά θα αφανίζονταν σε μια επανάσταση που δεν ενδιαφέρεται για τη συγκρότηση και την πρόοδο κρατών που θα ανταγωνίζονται άλλα κράτη στη διεθνή σκακιέρα (και ως εκ τούτου χρειάζονται τη συναίνεση και την εργασία ενός μεγάλου πληθυσμού), παρα θα έχει ως σκοπό την ολοκληρωτική καταστροφή του παγκόσμιου ανθρώπινου πολιτισμού και την επανεκκίνηση της ιστορίας από το μηδέν.

3. Στην ΕΣΣΔ είχαμε "επανάσταση" σε μια μόνο χώρα. Ήταν αναμενόμενο να αποτύχει. Η επανάσταση για την οποία μιλάμε, εφόσον λέμε ότι θα έχει νικήσει, προφανώς θα είναι παγκόσμια (με επίκεντρο τις ΗΠΑ). Η επανάσταση ή θα είναι παγκόσμια ή δεν θα γίνει καθόλου.