α) στην τοπική συνέλευση

β) αφού θα γίνει καταγγελία έχεις και τον ένοχο ήδη

γ) η τοπική συνέλευση

δ) χημικός ευνουχισμός

α) σε μια ευρύτερη συνέλευση (όχι λίγων ατόμων) λόγω σοβαρότητας της κατάστασης

β) οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο. Ό,τι γνωρίζει το θύμα, ό,τι γνωρίζουν οι μάρτυρες και φυσικά φαντάζομαι και μετεπαναστατικά θα υπάρχουν γιατροί που θα μπορούν να διαπιστώσουν πράγματα.

γ) η ίδια συνέλευση στο α)

δ) ό,τι θα έχει αποφασιστεί εκ των προτέρων και θα είναι γνωστό σε όλους. Σημαντικό ρόλο θα παίζει το ίδιο το θύμα, αν επιθυμεί ή όχι την εφαρμογή της ποινής ή κάποιας μικρότερης (όχι όμως μεγαλύτερης)

Εσύ πως δικαιολογείς τις φυλακές και την αστυνομία στη σημερινή κοινωνία;

Εσύ πως δικαιολογείς τις φυλακές και την αστυνομία στη σημερινή κοινωνία;

Οι φυλακές υπάρχουν γιατί η κοινωνία δε μπορεί να εξαλείψει το έγκλημα και να ενσωματώσει/εκπολιτίσει τους εγκληματίες. Η αστυνομία υπάρχει γιατί η κοινωνία δε μπορεί να αποβάλει τις εγκληματικές δραστηριότητες, κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί και χειρίζεται τους ανθρώπους ο καπιταλισμός.

α)Η Συνεύλευση είναι λύση για κάθε τι; Αντιλαμβάνεστε πόσο δύσχρηστη και πολύωρη διαδικασία θα καταντήσει; Επίσης, αν η κοπέλα δεν θελει να γινει ευρέως γνωστό, τοτε; θα πρέπει να σταθεί μπροστα σε όλο τον κόσμο να διαλαλήσει τον εξευτελισμό της; 

β)Πως γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο; Αν η αστυνομια καταργηθεί, οι τρόποι περιορίζονται αισθητά, πχ ο ελεγχος διαβατηρίων, ο ελεγχος ταυτοτήτων κτλ. Η ικανότητα να ταυτοποιηθεί ο δράστης μειώνεται. Η ικανοτητα να συλληφθεί ο δράστης μειώνεται. 

γ)το επιχειρημα ειναι οπως το α. 

δ)Τι ακριβως θα αποφασιστεί απ ολους; τι θεωρείται θεμιτή τιμωρία απο την αναρχικη και ελευθεριακη κοινώτητα; Ο Χημικός Ευνουχισμος δεν είναι μια ιδιαιτέρως βάρβαρη και μεσσαιωνική λύση; Οπως τα παλια χρονια που εκοβαν το χέρι του κλέφτη. Οι φυλακές ηρθαν για να ξεπεράσει η ανθρωποτητα αυτή την βαρβαρότητα. 

υγ-επειδη δεν δικαιολογώ τς φυλακες στην σημ. κοινωνία δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να ρωτώ την λειτουργικότητα της μετεπαναστατικής μας Ουτοπίτσας. 

α) μπορεί να γίνει ειδική συνέλευση με νομικούς (ναι θα υπάρχουν ακόμα, η νομική επιστήμη είναι ανεξάρτητη από τον καπιταλισμό), χωρίς διαπόμπευση του θύματος

β) μια χαρά μπορεί να γίνει ταυτοποίηση και μετά τον καπιταλισμό

γ) κάνεις λάθος, ξαναδιάβασε

δ) ο χημικός ευνουχισμός χρειάζεται για αυτούς που βάζουν τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους και δε μπορούν να ελέγξουν το πουλάκι τους...κατάλαβες; Για βαρβαρότητα μίλα στα ανήλικα και ενήλικα θύματα βιαστών.

"Η Συνεύλευση είναι λύση για κάθε τι; Αντιλαμβάνεστε πόσο δύσχρηστη και πολύωρη διαδικασία θα καταντήσει; Επίσης, αν η κοπέλα δεν θελει να γινει ευρέως γνωστό, τοτε; θα πρέπει να σταθεί μπροστα σε όλο τον κόσμο να διαλαλήσει τον εξευτελισμό της;"

1.Εξευτελισμένος είναι ο θύτης και όχι το θύμα. Επειδή εσύ λοιπόν το βλέπεις έτσι πατριαρχικά το ζήτημα, γι' αυτό είναι απαραίτητος ο μπάτσος για σένα. Επίσης μάλλον δεν έχεις ιδέα για το πόσο πολύωρη και άχρηστη, ούτε καν δύσχρηστη, είναι η διαδικασία της αστυνομίας και της "δικαιοσύνης" εν γένει.

2.ο έλεγχος διαβατηρίων ταυτοτήτων κ.τ.λ ποτέ δεν πρόλαβε και ούτε συνέλαβε κανέναν βιαστή. Τα "σώματα ασφαλείας" ιδιαίτερα ο στρατός, διαπρέπουν σε βιασμούς...

3.Οι τρόποι αντιμετώπισης και το αν θα είναι εκδίκηση ή οτιδήποτει άλλο θα καθοριστεί τότε και από τα ίδια τα υποκείμενα.Πάντως αφού κόπτεσαι τόσο πολύ για την άμεση αποτελεσματικότητα δεν πρέπει να διαμαρτύρεσαι για τον ευνουχισμό. Στο πνεύμα σου κινείται.

Με τέτοια μυαλά δε φτάνεις ποτέ στην ουτοπίτσα, αλλα μένεις στην βαρβαρίτσα....

Αν η ουτοπία θα μπορούσε να επιτευχθεί δεν θα ήταν ουτοπία αλλά ένας ρεαλιστικός στόχος που μπορεί να επιτευχθεί. Αν η φασιστική συμπεριφορά του βιασμού (κάποιου που μπορεί να αποφασίσει και να επιβάλει με την βία κάτι χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τους γύρω του = φασίστας) υπήρχε σαν συμπεριφορά ατόμων, δηλαδή ήταν μέσα σε ένα υπαρκτό πλαίσιο ατομικών συμπεριφορών (ατομική ελευθερία να συμπεριφέρεσαι σαν φασίστας), τότε και η ουτοπία θα ήταν ακόμα πολύ μακρυά και θολά ορατή στον ορίζοντα. Αλλά, ακόμα και αυτή η διαδικασία/διαδρομή που λέγεται κοινωνική επανάσταση θα είχε ακόμα πάρα πολύ δρόμο όσο προκύπτει και στο ελάχιστον μια τέτοια συμπεριφορά.

Σε γνωστό εγχείρημα κοινοτισμού με αρκετά μεγάλη διαδρομή, απ'ότι έχω ακούσει, δεν έχει προκύψει κρούσμα αλλά υπάρχει η πρόταση να αντιμετωπιστεί από την ίδια την κοινότητα ως προς το άτομο που κατηγορείται και η προτεινόμενη καταδίκη (αν προκύψει) είναι η δια βίου υπηρεσία του θύτη στο θύμα. Να υπηρετεί ο θύτης δηλαδή καθημερινά το θύμα και να κάνει ότι λέει μέχρι το θύμα να το/την/τον συγχωρήσει και να το απαλλάξει από την ποινή, χωρίς να υποχρεώνεται το θύμα να δεχτεί αυτή την προτεινόμενη αντιμετώπιση. Δεν είναι θέμα νόμου όμως, είναι θέμα αντιμετώπισης μεμονωμένων περιστατικών που έχουν να κάνουν με ατομικές συμπεριφορές που δεν αποδέχεται μια κοινότητα. Το ότι δεν προκύπτει μέσα σε 22 χρόνια κρούσμα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που προήρθαν τα μέλη της κοινότητας, και που ήταν μια αποδεκτή καθημερινότητα, λέει κάτι για την βαθύτερη επαναστατική διαδικασία που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι που επιλέγουν να συμμετέχουν σε αυτό. Οι ίδιοι συνεχώς αναφέρουν ότι προάγουν ιδέες και τρόπους για να αλλάξουν και ακόμα έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους. Την παλεύουν την επανάσταση δεν έρχεται σε μια νύχτα σαν πραξικόπημα.

Βέβαια τι σχέση θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο παράδειγμα με την ουτοπική αναρχία; Εντελώς άσχετο, ζητώ συγνώμη για την παρέμβαση στην συζήτηση σας. Συνεχίστε τώρα με τις Λενινιστικές ονειρώξεις της γενικευμένης επιβολής της ουτοπίας απ'την συνειδητή μειοψηφία. Οι επαναστάτες (συνειδητοί) θα συλλαμβάνουν τον θύτη και θα του κόβουν το κεφάλι στο μάρμαρο σε δημόσια θέα και παραδειγματικά, γιατί έτσι ξηγιόμαστε εμείς οι επαναστάτες.

αν κρινει καποιος απο τον τροπο με τον οποιο αποδιδει δικαιοσυνη ο αναρχικος χωρος στο εσωτερικο του, η αστικη δικαιοσυνη παραμενει, προς το παρον, εκατονταδες φορες ανωτερη και καλυτερη απο το οτιδηποτε μπορεσαμε να σκεφτουμε. ακου εκει, θα αποφασισει η συνελευση... ειδα και τι γινεται με οσους γυρεψαν το δικιο τους στις συνελευσεις... 

αν δε θέλεις να γίνεσαι κι εσύ "λενινιστής" κόψε το τσουβάλιασμα και γίνε συγκεκριμένος σε ποιούς απευθύνεσαι. Σε συγκεκριμένες θέσεις, αλλιώς "βιάζεις" τη λογική και το ήθος σαν το χειρότερο λενινιστή.

παραδείγματα απόδοσης δικαιοσύνης του αναρχικού χώρου στο εσωτερικό του για να κρίνουμε κι εμείς οι αδαείς; Σιγά μην έχεις κιτρινιστή...

Εξέγερση, σύγκρουση και κοινοτισμός στην Κολομβία

https://athens.indymedia.org/post/1559592/

[...]

Υπάρχουν δύο κεφαλικά αδικήματα . Το ένα  είναι να είσαι πληροφοριοδότης της αστυνομίας, και το άλλο είναι ο βιασμός. Οι FARC μπορούν να είναι αμείλικτες όσον αφορά την αντιμετώπιση σεξουαλικών εγκλημάτων. Επιβάλλει μια καταδίκη σε θάνατο για βιασμό και δεν   mess γύρω απο αυτό.

Γιατί;

Επειδή στη δεκαετία του 1940 οι Συντηρητικοί πράταν βιασμούς για να  εκφοβισουν την αντιπολίτευση, και υπάρχει ένα βαθύ τραύμα γι 'αυτό. Η ενδοοικογενειακή βία επίσης αντιμετωπίζεται σοβαρά . Αν πιάσει ένα σύζυγο ξυλοδαρμό της συζύγου του, αυτός πρέπει να φύγει. Δεν θα τον σκοτώσουν, αλλά θα τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει την κοινότητα. Και μερικά πατριαρχικά στοιχεία δυσανασχετούν αυτό.

Μήπως αυτη η λαμπρή στάση προέρχεται επίσης από τη συμμετοχή των γυναικών;

Βοήθησε. Αλλά όταν ανέφερα την απαγόρευση του βιασμού, εννοούσα βιασμό ως τέτοιο, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού των ανδρών. παραστρατιωτικοί δεξιάς  χρησιμοποιήθηκαν για την εκτέλεση των ομοφυλόφιλων ανδρών βάναυσα, βάζοντας ένα ραβδί στο πρωκτό τους μέχρι να ματώσουν μέχρι θανάτου.

Ξέρετε η Λατινική Αμερική είναι πολύ πιο ανοιχτή, όταν πρόκειται για τη σεξουαλικότητα - είναι πιο ορατή, συμπεριλαμβανομένων των LGBTI. Είναι πιο εύκολο να είναι έξω από το ντουλάπι εδώ από ό, τι σε άλλα μέρη. Ορισμένοι ηγέτες της κοινότητας τυχαίνει να είναι LGBTI, όπως ορισμένοι αγρότες  ηγέτες  σε κοινοτικές συνελεύσεις στο Putumayo που είναι ομοφιλόφιλοι. Τους σέβονται. Φυσικά υπάρχει ακόμα πολλή αλαζονεία, αλλά η κουλτούρα αλλάζει.

Οι FARC ακολουθούν μια ισχυρή γραμμή οτι οι LGBTI  πρέπει να είναι σεβαστοί , ακόμα και αν ο καθένας δεν μπορεί το κατανοήσει πλήρως, ακόμα και μέσα στις τάξεις τους. Αλλά αν βρεθήτε να  κακομεταχειρίζεστε ένα γκέι άτομο, μπορείτε να εκδιωχθήτε από την κοινότητα. Κατόπιν αιτήματος της κοινότητας, οι FARC θα παρέμβουν. Πέστε ότι υπάρχει μια περίπτωση βιασμού ή  ενημέρωσης της αστυνομίας, μια κοινότητα δεν θα αποδώσει  τη θανατική ποινή,  δεν μπορεί και δεν θέλει. Οι FARC θα έρθουν στο χωριό και θα αποδώσουν την ποινή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι μια διαπραγμάτευση, όπως  αν μια κοινότητα πεί, "Απλά να τους εκδιώξετε, οχι να  τους σκοτώσετε", τότε θα πρέπει ακριβώς να εκδιωχθούν. Υπάρχει πολύς χώρος για διαπραγμάτευση και αυτό πρέπει να τονιστεί.

[...]

Η ερώτηση είναι άκυρη, μιας και σε μια αναρχική κοινωνία δε θα υπάρχουν βιαστές.

Η αιρετή πολιτοφυλακή είναι υπεύθυνη για αυτά,αυτή θα διαχειρίζεται τα στοιχεία και την τιμωρία.Δεν χρειάζεται να είναι όλα ορατά ή να έχουν λόγο όλοι για όλα...όποιος μπορεί και θέλει πραγματικά να ασχολείται με εγκλήματα και ζητήματα ασφαλείας θα μπορεί να συμμετέχει(και θα κρίνεται καθημερινά),όποιος απλά αράζει στην συνέλευση θα μαθαίνει τα της συνέλευσης,απλά και καθημερινά πράγματα δηλαδή.Για να γίνουν οι"ουτοπίες"κάποιοι θα πρέπει να καθαρίζουν τα σκατά.Γιατί αλλιώς υπάρχει μόνο σκληρή πραγματικότητα,βία,αίμα και όλα τα άλλα που δεν αρέσουν

ο (δεν κρινω την προθεση).στην αναρχικη κοινωνια ο ανθρωπος δεν θα βομβαρδιζεται απο σεξιστικα προτυπα,πατριαρχικα και αλλους υποκειμενικους παραγοντες που συντρεχουν αυτα τα φαινομενα σημερα λογω του τωρινου και των προηγουμενων κοινωνικων σχηματισμων  οποτε δεν θα συντρεχουν οι λογοι να γινει καποιος βιαστης.μεχρι να φτασουμε βεβαια και να απαλλαγουμε απο αυτο το χτικιο ακομη και οταν ξεπεραστει ο καπιταλισμος πιθανον θα υπαρξουν τετοια φαινομενα εστω και σε μειωμενο βαθμο.το λογικο ειναι να κοιταξουμε τα κιταπια της ιστοριας,να δουμε αν καποια εφαρμοσμενη αντιμετωπιση λειτουργησε οπως ανεφερε ο proletired,και να την εφαρμοσουμε.αν δεν λειτουργησε προσπαθουμε να συνθεσουμε μια καινουργια

Καποιοι ορματιζονται πολιτοφυλακες πανω στα προτυπα του κοινοβουλιου με εκλογη και καταμερισμο και αδιαφανεια και διακριση εξουσιων. Ειναι προφανη δυο πραγματα.

1. οτι ειναι κομμουνιστης αυταρχικος

2. Οτι δε θα αφησουν οι αναρχικοι να γινει κατι τετοιο.

Στο ερώτημα "σε ποιόν απευθύνεσαι" απαντώ με απορία ότι σε όποιον συμμετέχει και διαβάζει την συζήτηση. Το πως μέσα σε μια συζήτηση μπορεί να γίνει ανεκτή η δυναμική των μίνι-διαλόγων ατόμων με άτομα μου διαφεύγει. Είναι σαν τα πηγαδάκια ένα πράγμα που παρεμποδίζουν κάθε συλλογική διαδικασία να λειτουργήσει, κι έτσι να παραχθεί πολιτικό έργο.

Στο σχόλιο περί αιρετής πολιτοφυλακής που θα αναλαμβάνει τα καθήκοντα (Ομάδα ΔΙΑΣ, διοικητής, εισαγγελέας, ανακριτής, δικαστής, και δήμιος) ... το μόνο που έχω να πω ότι μαζί με "εσάς" επανάσταση δεν κάνουμε. Προτιμώ το σύνθετο υπάρχον μοντέλο της διανομής των εξουσιών παρά την συγκεντρωτική εξουσία των "πολιτό-φυλακών". Ακόμα πιο άκυρο βρίσκω το σχόλιο της "νομικής επιστήμης" που ΔΕΝ έχει σχέση με τον καπιταλισμό. ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ με τους νόμους και το κράτος μεγάλε! Τι ζόρι τραβάνε μερικοί με τις κρατικές δομές και ονειρεύονται επαναστάσεις με χαζοδίκηδες, ακαδημαϊκούς, κάθε είδους εξουσιαστή ειδικό! Ρε τραβάτε στο Σύριζα να δείτε αν έρχομαι που θα σας εκδώσουμε και επαναστατικό πτυχίο και "αποκλειστική" άδεια εξάσκησης επαγγέλματος.

Ο λόγος που προκύπτει βιασμός και άλλου είδους φασιστικές συμπεριφορές σε μια αστική ή ημι-αστική "κοινωνία" είναι γιατί μιλάμε και γνωρίζουμε μόνο κοινωνικά σύνολα πλήρως και σκοπίμως ανοργάνωτα σαν άτομα. Μέσα στην δυναμική αυτή της ανάθεσης σε αρχές και της ατομικής ανευθυνότητας παρέχεται και η κάλυψη για τέτοιου είδους συμπεριφορές όσο και η μεγάλη πιθανότητα ότι οι γύρω θρασύδειλοι δεν θα ανακατευτούν. Δεν είναι δική τους δουλειά ποιά βιάζει ποιόν. Μαγκιά της, ας της κάνει μηνύσει το θύμα. Σε μια οργανωμένη κοινότητα/κοινωνία κανείς δεν τολμάει ατομικά να τα βάλει με το σύνολο των οργανωμένων. Η κάθε κραυγή πόνου, έκκληση βοήθειας είναι κραυγή της κοινότητας που πονάει, ο κάθε θύτης είναι αντιμέτωπος με ένα οργανωμένο σώμα και διακινδυνεύει να δεχτεί την εσχάτη των ποινών. Τον αποκλεισμό και την κοινωνική κατακραυγή της κοινότητας. Δεν υπάρχει ζωή μετά την εκδίωξη και τον αποκλεισμό. Πόσες φορές συμβαίνει να ακούσετε κλάματα, κραυγές, σπασίματα γύρω σας και δεν υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε. Δεν έχετε καν το δικαίωμα να βρείτε από που ακριβώς προέρχεται. Ούτε οι μπάτσοι θα ασχοληθούν, με την τράπεζα ασχολούνται "αυτεπάγγελτα".

Όσο τα άτομα παραμένουν ανοργάνωτα άτομα, που δεν ανήκουν σε κοινότητα, και είναι παντελώς αδύναμα, υπάρχουν αντίστοιχα και κακόβουλα άτομα που συνεχώς θα εκμεταλλεύονται αυτή τη συνθήκη και αδυναμία. Έτσι η συμμορία γίνεται δυνατότερη του πλήθους, η διμοιρία πανίσχυρη ενάντια στα εξεγερμένα άτομα, και ο γκαγκστερισμός της επιβολής των λίγων στους πολλούς είναι δυνατός. Η συγκρότηση της κοινότητας βασισμένη σε αρχές και αξίες ανταγωνιζόμενες αυτών της κυριαρχίας είναι η μόνη διέξοδος από τον φασισμό του κάθε είδους βιαστή της ζωής μας.

Η επανάσταση δεν είναι μέσο ώστε να επιβληθείς αλλά ώστε να μην μπορούν να σου επιβληθούν, οι βιαστές, ακόμα και οι πολιτοφύλακες αιρετοί και μη.

Αλλά θα πορευόμαστε ψάχνοντας τους τρόπους, και σήμερα, και σε δέκα χρόνια, και για πάντα.

ΥΓ Νομίζω σε μια κοινότητα οργανωμένων γυναικών/παιδιών/κλπ. κανένας βιαστής δε θα τολμήσει ούτε να διανοηθεί κάτι τέτοιο. Το θύμα σήμερα είναι πάντα ανοργάνωτο.

Syggnwmh pou de grafw me ellhnika grammata alla den exei, o ypologisths pou ka8omai.

Nomizw to swsto 8a tane, afou apodeixtei h enoxh tou viasth, to idio to 8yma na apofasisei poia 8a einai h tyxh tou, kai oloi na voh8hsoun na ekplhrw8ei h epi8ymia tou 8ymatos. Px 8anatos, h eunouxismos, h mporei na yphrxe h periptwsh px na ton sygxwresei.

οτι οποιος συμμετεχει και διαβαζει τη συζητηση ειναι λενινιστης... Τωρα μπορεις να κοιταξεις τον εαυτο σου στον καθρεφτη κι αν δεις καραφλα ειναι ο θειος βλαντιμιρ που χασκογελαει.

Η Αναρχική Ουτοπία δε θα έχει βιαστές.

Αδερφε μαλλον εχεις μπερδεψει τις εννοιες. Αυτο που περιγραφεις ειναι επαγγελματικος τακτικος στρατος κι οχι πολιτοφυλακη. Που τους ειδες τους πολιτες να κανουν κουμαντο; Αν ειναι ετσι και σημερα οι καραβαναδες αφου ειναι πολιτες δεν υπηρετουν σε στρατο αλλα σε πολιτοφυλακη. Με εκλογες, με μισθο ή κληρωτοι δεν εχει καμια σημασια... 

Θα μαε τρολλανουν εδω μεσα...

ότι η αναρχική ουτοπία δεν θα αποτελείται από ανθρώπους, αλλά από αγγέλους, σύμφωνα πάντα με τα χριστιανικά μας πρότυπα....

τόσο αγγέλους που και ο βιαστής θα συγχωρείται από το θύμα του. τι κι αν του 'χει καταστρέψει τα επόμενα 8 και βάλε χρόνια της ζωής του με εφιάλτες, περιττές άμυνες και ψυχολογία θύματος που προσπαθεί να γίνει επιζήσαντας μετατραυματικής αγχώδους διαταραχής... με μία συγχώρεση απ' το θύμα όλα λύνονται για το θύτη, διαφορετικά θα έχουμε φασιστικές πρακτικές τύπου χημικού ευνουχισμού.

όλα υπέροχα στην αναρχία και σήμερα. οι βιασμοί καταγγέλονται και τα θύματα εξαναγκάζονται να συγχωρέσουν το θύμα, κυρίως μέσω του κουτσομπολιού των συντρόφων ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει, και μάλιστα αν τύχη το θύμα να πάθει κανα σύνδρομο της στοχκόλμης, θεωρείται και ότι τα 'θελε εξ αρχής και καλά να πάθει το πουτανάκι.

σας σιχαίνομαι όλους όσους μιλάτε χωρίς να είστε παθόντες. γιατί έχετε θράσσος και είστε δειλοί και μιλάτε για υποθέσεις που δεν σας αφορούν. κι ακόμα κι αν γίνεται θύματα, θα το βουλώσετε επιτρέποντας στους βιαστές σας να επαναλαμβάνουν εγκλήματα.

δεν σας αξίζει καμία ουτοπία, το ξέρετε άλλωστε. 

δε θα υπάρχουν βιαστές

δεν θα υπάρχουν βιαστές, γιατί θα υπάρχει γκιλοτίνα και θα τους παίρνουμε τα κεφάλια ένα-ένα. Θα τους παίρνουμε τα κεφάλια χωρίς πολλές κουβέντες, όταν διάφοροι "σύντροφοι" και κάποιοι ματσό "αντιφασίστες", θα ξερνάνε στις συνελεύσεις το σεξιστικό τους ξερατό και θα μιλάνε για "αναμόρφωση" και "αυτομόρφωση". Όταν θα προσπαθούν να αποδείξουν πόσο χαζούλης και θύμα των περιστάσεων είναι ο βιαστής "σύντροφός" τους, όταν θα βαφτίζουν σεξουαλική παρενόχληση τον βιασμό, όταν θα διαπομπεύουν το θύμα του βιασμού, αναπαράγοντας την κλασσική πατριαρχική συνταγή οτι "τα είχανε", οτι "τον προκάλεσε", οτι ο βιαστής είναι αγωνιστής κι αντιφασίστας. Όταν θα αποδέχονται τον βιαστή και θα του δίνουν κάλυψη στην συλλογικότητά τους, στην συνέλευσή τους, στην κατάληψή τους.

Είστε βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζετε οτι μπορείτε να βάλετε τα πάντα σε ένα πλυντήριο αμνησίας και λησμονιάς και να ξεπλυθείτε απο την ματσίλα και τον σεξισμό σας.

@ Πιθανά να είσαι θύμα, ή πολύ κοντά σε θύμα/τα, βιασμού και το αντιμετωπίζεις έτσι. Αν βοηθάει έχω κι εγώ μια αναπηρία, πιθανά οριστική, που με ξυπνάει μερικές νύχτες ονειρευόμενος ότι έκανα κάτι χωρίς το μηχανικό μου βοήθημα, το οποίο με ξαφνιάζει γιατί έχει εντυπωθεί ήδη στο μυαλό μου σαν αδύνατο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι το ίδιο με το όποιο θύμα βιασμού και ότι τα ψυχολογικά αντίκτυπα του βιασμού δεν έχουν να κάνουν με τα ταμπού της χριστιανικής κοινωνίας. Ο θύτης όμως που μου έκανε την ζημιά είχε την κάλυψη της οργάνωσης και της δομής να το κάνει χωρίς επιπτώσεις, την οποία δεν έχω εγώ ή τουλάχιστον δεν θα φανταζόταν ότι την έχω αν την είχα.

Δεν προτείνεις όμως τι θα έπρεπε να γίνει, πως θα αντιμετωπιζόταν. Προϋποθέτω ότι θεωρείς ότι το θύμα ή τα θύματα θα πρέπει αποκλειστικά να αποφασίσουν την αντιμετώπιση και δεν θα πρέπει να γίνει συλλογικά με την απόφαση όλων μας (στην κοινότητα που ανήκουμε εγώ, εσύ, ο θύτης, και άλλοι). Αυτό σημαίνει ότι κάτω από την ιδιότητα του θύματος θα έχεις μια αποκλειστικότητα για το τι θα γίνει. Θα ιδιωτεύσεις επί του θύτη. Και αυτό θεωρείς οτι θα είναι αποδεκτό από την κοινότητα και δεν θα οδηγήσει πίσω στον καπιταλισμό απ'όπου ξεφύγαμε. Αυτό όμως είναι ακριβώς που τον γέννησε. Η δε διέξοδος είναι η συνειδητοποίηση ότι για τέτοια θέματα πρέπει να αποφασίζουμε συλλογικά και όχι ατομικά. Πως δηλαδή η βαρβαρότητα του θύματος στο θύτη διαφέρει ως προς το συλλογικό; Ζητάς δηλαδή την βαρβαρότητα που ατομικά θέλεις να ασκήσεις ως προς τον θύτη να μοιραστεί σαν ευθύνη σε όλους μας. Ακόμα και αν συλλογικά τα θύματα ανταποδώσουν την βαρβαρότητα το ζήτημα πάλι θα πρέπει να εξεταστεί από το σύνολο. Ίσως τώρα να υπάρξει ελαφρυντικό, αλλά τότε θα βολέψει η όποια "χριστιανική" αντιμετώπιση έτσι;

Και ο εργάτης της γης θα πρέπει να εκδικηθεί τον γαιοκτήμονα και να του πάρει την γη, να γίνει γαιοκτήμονας, και φτού απ'την αρχή. Το εμείς θα αποφασίζουμε για μας δεν θα πρέπει ποτέ να παρεξηγηθεί σαν το εγώ θα αποφασίζω για μένα.

Και αν έχεις περιέργεια για την αντίδραση στην επίθεση που δέχτηκα, ναι θύμωσα, με εξόργησε, αλλά μετά από καιρό αποφάσισα ότι δεν αξίζει ο χαμένος χρόνος και ενέργεια της εκδίκησης και είναι μάταια γιατί δεν ανατρέπει καθόλου την συνθήκη που την προκάλεσε. Αντίθετα συνεχίζοντας τον αγώνα να ανατραπούν κάποτε οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συμβαίνουν οι φασιστικές επιθέσεις στους αδύναμους μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματική ανάλωση χρόνου και ενέργειας.

Αν αποφασίσουμε σαν κοινότητα ομόφωνα να γδάρουμε το κρανίο κάποιου θύτη και να φάμε την καρδιά του ενώ ακόμα είναι ζεστή, δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Απλά δεν βλέπω εύκολα το σενάριο όπου όλοι θα πείσουμε τους εαυτούς μας ότι είναι το σωστό να κάνουμε συλλογικά. Αλλά μια απ'τις ελάχιστες αρχές ίδρυσης της κοινότητας θα πρέπει να είναι ότι μόνο με συλλογική απόφαση θα προκύπτει ενέργεια σε τέτοια θέματα, αλλιώς οι ατομικές πράξεις είναι ευθύνη όλων μας. Είναι συλλογική ευθύνη τόσο ο βιασμός όσο και η αντιμετώπιση του βιαστή. Αυτά βέβαια σε μια μεταβατική κατάσταση προς την ουτοπία. Μέχρι τότε όμως δεν μας αξίζει ούτε η σφαίρα με την οποία θα μας εκτελέσουν.

και όχι σε υποθέσεις για μια ουτοπική, που έτσι κι αλλιώς θα την αποφασίσουν όσοι θα τη ζήσουν (αν τη ζήσουν) κι όχι εμείς, αυτό που κάνουν οι FARC με τις πολυτοφυλακές τους, και με διαπραγμάτευση με τις κοινότητές τους (όχι όμως για θέματα βιασμού ή ρουφιανιάς) μια χαρά μού ακούγεται.

Υπάρχουν δύο κεφαλικά αδικήματα . Το ένα  είναι να είσαι πληροφοριοδότης της αστυνομίας, και το άλλο είναι ο βιασμός.

* αν κατάλαβα καλά proletired, η δικιά σου περίπτωση ανήκει στην πρώτη κατηγορία, γιατί όλοι αυτοί είναι πληροφοριοδότες της αστυνομίας.

Είστε βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζετε οτι μπορείτε να βάλετε τα πάντα σε ένα πλυντήριο αμνησίας και λησμονιάς και να ξεπλυθείτε απο την ματσίλα και τον σεξισμό σας.

Είναι πολύ άδικο αυτό που κάνεις. Χρησιμοποιείς χαρακτηρισμούς που αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα, για να μιλήσεις γενικά.

Η(αιρετή)πολιτοφυλακή θα προκύψει ως επιτακτική κοινωνική ανάγκη,όπως προέκυψαν και ανάλογες οργανώσεις στην Αντίσταση.Η...ουτοπία δεν θα είναι παρά μια ευκαιρία,τόσες χιλιάδες χρόνια Ιστορίας και τα μυριάδες άγρια ένστικτα που είναι καταγεγραμμένα στο ανθρώπινο dna δεν θα σβήσουν ούτε σε μια νύχτα,ούτε ποτέ.Δεν είναι όλα τα ζώα της ζούγκλας ίδια,ούτε οι άνθρωποι καλοκάγαθοι,"πλείστοι άνθρωποι κακοί"έλεγε κάποιος σοφός...Εκεί,λοιπόν,έρχεται να επιβάλει τάξη η πολιτοφυλακή.Όσοι πάλι δηλώνετε ότι προτιμάτε την σημερινή αστική δικαιοσύνη,μάλλον έχετε τους λόγους σας να φοβάστε την Αδιάφθορη και γνήσια Λαϊκή Δικαιοσύνη,αυτή που πρώτα κόβει συνοπτικά και απο την ρίζα όποιο χέρι σηκώνεται σε αδύναμο και μετά το συζητάει.Την Δικαιοσύνη εκείνη που δεν εξαγοράζεται,δεν έχει"παραθυράκια"και δεν είναι"διακριτή"απο την λαϊκή θέληση

Τοποθετηση σου να θεωρεις οτι μιλας ως αναρχικος,οπλατζη. Αναμεσα στα αλλα διοτι ποτς στην ιστορια δεν υπηρξε αδιαφθορη εξουσια.. 

είναι σίγουρο ότι το θύμα του βιασμού θα είναι γυναίκα? Κακώς χρησιμοποιείται μόνο το γυναικείο φύλο στο α ερώτημα. Επίσης αν το θύμα του βιασμού είναι κάποιο μη ανθρώπινο ζώο?

Καλά, φιλαράκο, αυτό το "Αδιάφθορη και γνήσια Λαϊκή Δικαιοσύνη,αυτή που πρώτα κόβει συνοπτικά και απο την ρίζα όποιο χέρι σηκώνεται σε αδύναμο και μετά το συζητάει.Την Δικαιοσύνη εκείνη που δεν εξαγοράζεται,δεν έχει"παραθυράκια"και δεν είναι"διακριτή"απο την λαϊκή θέληση" έσπειρε μιλάμε. Τέτοια ακλόνητη μεταφυσική πίστη στην αυθεντία της κινηματικής/κομματικής γραφειοκρατίας δεν είχε δει ο Ζαχαριάδης ούτε στα πιο τρελά του όνειρα. Τί σας ποτίζουν εκεί πέρα? 

Καταλαβαινω τον προβληματισμο αλλα τελιως φαουκ και το ερωτημα και οι απαντησεις στα προτυπα του καπιταλιστικου ανθρωπου

ο βιασμος δεν ειναι βιολογικη αναγκη αλλα αποτελεσμα της φεουδαρχικης και καπιταλιστικης κοινωνιας δλδ αυτης που εμπεριεχει το σεξισμο και την πατριαρχια

Η κομμουνιστικη αναρχικη κοινωνια θα αποτελειται απο ανθρωπους αλληλεγγυους πραγματικα μη ανταγωνιστικους κλπ κλπ

συνεπως ειναι απιθανο οποιοσδηποτε ανθρωπος αφου ολοι ειμαστε υλιστικα οντα να διαπραξει βιασμος σε μια τετοια κοινωνια

αυτο που με προβληματιζει ιδιαιτερα ειναι ο βολονταρισμος πολλων συντροφων και η ακρως αντιυλιστικη προσεγγιση του θεματος

Αμα αρχικα παιρνουμε σα δεδομενο οτι σε μια αναρχικη κοινωνια υπαρχει η πιθανοτητα του βιασμου τοτε δεν μιλαμε για αναρχικη κοινωνια διοτι στην περιπτωση αυτη μιλαμε οτι υπαρχουν ατομα που συνειδητα εκμεταλευονται συνανθρωπο για προσωπικο βραχυχρονιο οφελος...αυτο ισως να συμβαινει στην μεταβαση προς την κοινωμια αυτη οπου ακομα θα υπαρχουν καταλειπα απο την τωρινη κοινωνια..αλλα ακομα και με αυτο δεδομενο δεν γινεται να μιλαμε για αναρχικη κοινωνια και να μιλαμε για πολιτοφυλακες και συνελευσεις λιγων ατομων... σα να λεμε μπατσοι και εξουσιαστικα οργανα

ο βιασμος θα τιμωρειται με φαπες. τιποτ' αλλο; αλλη ερωτηση; επομενος

ο ένας λέει φάπες, ο άλλος λέει χημικό ευνουχισμό, γκιλοτίνες, ο άλλος λέει να αποφασίζει το θύμα για την ποινή, ο άλλος λέει πολιτοφυλακές, ο άλλος οτι δεν θα υπάρχουν βιαστές. 

Πραγματικα θλιβερό το ποσό χαμηλό είναι το επίπεδο του χώρου, τουλάχιστον όπως αποτυπώνεται εδω. Οι δομές και οι διαδικασίες της αστικής δικαιοσυνης, προϊόν Μακρόχρονων εξελίξεων στην ανθρώπινη σκέψη, κοινωνικών διεργασιών και προόδου της νομικής σκέψης, είναι απείρως καλύτερες κ πιο προοδευτικές απο αυτά που ακούγονται εδω. Πιο αριςτερες, πιο προοδευτικές, το συνειδητοποιειτε;;;

Και ναι, χωλαίνει ακόμα τρομερά η δικαιοσύνη στο θέμα του βιασμου, αλλα το θέμα είναι να γίνουν προτάσεις για τη βελτιωση αυτής, κ όχι αρλούμπες για την ουτοπία. Πείτε με τώρα Συριζαίο, το αναμένω. 

http://tomov.gr/2016/07/20/έκκληση-μιας-φυλακισμένης

«Δεν ήθελα να γίνει αυτό, από το φόβο μου το έκανα», μου είπε η 22χρονη προφυλακισμένη στον Κορυδαλλό με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, σε επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα, που πραγματοποιήθηκε με την βοήθεια του δικηγόρου της Στέλιου Μάρκελλου. Φαινόταν σοκαρισμένη και σαν να μην πίστευε ή συνειδητοποιούσε την πραγματικότητα πριν και μετά την πράξη της. Περπατούσε σαν να είχε φύγει η γη κάτω από τα πόδια της.

Η ανθρωποκτονία δεν έγινε από πρόθεση, όπως δυστυχώς αναφέρεται στο κατηγορητήριο, αλλά η κοπέλα ήταν σε αυτοάμυνα, αφού ο 46χρονος άνδρας παρενοχλούσε και επιτιθόνταν με λόγια και με πράξεις εναντίον αυτής και της 17χρονης φίλη της, τις οποίες συνάντησε τυχαία, και μάλιστα τις απείλησε και έβγαλε μαχαίρι από την πίσω τσέπη του. Η συμπλοκή με τη μοιραία κατάληξη, σημειώθηκε στις 3 τα ξημερώματα της 21ης Ιουνίου, στον πιο κεντρικό πεζόδρομο της Κορίνθου. (Βλ. Δημοσίευμα στο Μωβ, την 5η Ιουλίου). Η ανήλικη φίλη επίσης κρατείται, στις φυλακές Θηβών, για «συνέργεια» σε φόνο.

Στη σύντομη επίσκεψή μου, ζήτησα εκ μέρους του Μωβ από την 22χρονη να μας κάνει μια δήλωση, την οποία αναφέρουμε στην αρχή, και της εξήγησα ότι οι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις αγωνιζόμαστε εναντίον της βίας κατά των γυναικών, ότι προτείνουμε την αυτοάμυνα σε παρόμοιες επιθέσεις, και ότι θέλουμε να στηρίξουμε την ίδια και τη φίλη της γιατί ήταν θύματα παρενόχλησης και τρομοκράτησης. Της δήλωσα ότι θα είμαστε στο πλευρό της σε όλη τη διάρκεια της κράτησης και των δικών της, ανεξάρτητα από το τραγικό τέλος το οποίο δυστυχώς είχε αυτή η αυτοάμυνα, προφανώς χωρίς να υπάρχει τέτοια πρόθεση.

Την ρώτησα αν δέχεται να την υπερασπιστούμε με αυτά τα επιχειρήματα, και απάντησε θετικά, παρά την προφανή άγνοιά της για την ύπαρξή μας, κάνοντας έκκληση να την υποστηρίξουμε.

Η νέα κοπέλα είναι ρομά από γειτονικό της Κορίνθου χωριό, έχει βγάλει το Γυμνάσιο αλλά δεν μπορούσε να συνεχίσει γιατί χρειάστηκε να στηρίζει μέλη της οικογένειάς της σε θέματα υγείας, και αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπίτι των γονιών της περισσότερο από 2,5 μήνες πριν, ζούσε στο δρόμο προσπαθώντας να δει τι θα κάνει. Συνεπώς, κουβαλούσε μαζί της για την αυτοπροστασία της ένα αμυντικό όπλο. Η απόφασή της να εγκαταλείψει το σπίτι της φαίνεται ότι συνδέεται με ενδοοικογενειακή βία την οποία δεν μπορούσε να αντέξει. Η οικογένεια βρίσκεται σε βαθιά ανέχεια που συμπίπτει με την περίοδο της κρίσης. Για την ανήλικη δεν γνωρίζουμε περισσότερα, προς το παρόν, εκτός του ότι είναι μια αυτόνομη κοπέλα.

Αρκετές γυναικείες συλλογικότητες έχουμε ήδη συνεννοηθεί να δημιουργήσουμε μια επιτροπή αλληλεγγύης από άτομα και ομάδες και απαιτείται βοήθεια σε μικρά και μεγάλα θέματα. Η κοπέλα δήλωσε ότι χρειάζεται είδη υγιεινής στη φυλακή, χρειάζεται κάποια χρήματα στο λογαριασμό της φυλακής από τα οποία να μπορεί να καλύπτει καθημερινές ανάγκες, και χωρίς η ίδια να το εκφράσει, θεωρώ ότι χρειάζεται ψυχολογική στήριξη. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται με αυτή τη συγκεκριμένη αφορμή να διαδώσουμε στην κοινωνία ότι εμείς οι γυναίκες απαιτούμε να ζούμε χωρίς έμφυλη βία ή φόβο έμφυλης βίας, ότι είμαστε αλληλέγγυες με τις γυναίκες που αντιστέκονται, και αντικρούουμε το πατριαρχικό σύστημα καταστολής και δικαιοσύνης.
Επίσης χρειάζεται παρακολούθηση της νομικής διαδικασίας και των δικών.

Ήδη έχουν βγει κάποιες αφίσες και ανακοινώσεις συμπαράστασης, και προγραμματίζονται πολύ περισσότερες ενέργειες, παρά το δύσκολο χρόνο του καλοκαιριού.

Όλες οι γυναίκες πρέπει να κάνουν μαθήματα αυτοάμυνας, ώστε να είναι σε θέση να ξεφύγουν αν δεχτούν τέτοια επίθεση. Υπάρχουν σχολές που κάνουν μαθήματα και δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Και τι γίνεται αν και οι βιαστές κάνουν μαθήματα αυτοάμυνας;

Επίσης τι γίνεται αν το θύμα - ή ο θύτης - του βιασμού είναι κάποιο μή ανθρώπινο ζώο, όπως ρώτησε και ο/η σύντροφος απο πάνω;

Και τι γίνεται αν και οι βιαστές κάνουν μαθήματα αυτοάμυνας;

Τα μαθήματα αυτοάμυνας δε μπορούν να χρησιμοποιηθούν επιθετικά...

Επίσης τι γίνεται αν το θύμα - ή ο θύτης - του βιασμού είναι κάποιο μή ανθρώπινο ζώο, όπως ρώτησε και ο/η σύντροφος απο πάνω;

Μιλάς για περιπτώσεις κτηνοβασίας; ίδια αντιμετώπιση. Ακόμα και η νομοθεσία των κρατών σήμερα είναι αυστηρή με τέτοιες περιπτώσεις. Δε νομίζω ότι υπάρχει πουθενά κράτος που να μην τιμωρεί την κτηνοβασία.

Η"αυτοάμυνα"είναι παπατζιλίκι,το ξύλο δεν είναι κόλπα και δεν μαθαίνεται σε λίγους μήνες.Μπορεί να σου έρθουν με 100 διαφορετικούς τρόπους σε 100 διαφορετικές συνθήκες και πρέπει το σώμα να λειτουργήσει αυτόματα και απόλυτα φυσιολογικά.Μόνο αν κάποια είναι master πολεμικής τέχνης και μαχαιριών,κατάλληλα ντυμένη,με ανάλογη ευλυγησία και δυνατό μυικό σύστημα μπορεί να ανταπεξέλθει.Δηλαδή καθημερινή πολύωρη προπόνηση διά βίου.Μην πετάτε τα λεφτά σας

Κι όμως, αρκούν τα μαθήματα αυτοάμυνας για να έχει αυτοπεποίθηση μια γυναίκα και να καταφέρει να απεμπλακεί από την επίθεση ενός βιαστή. Γιατί το θέμα είναι να ξεφύγει, όχι να κάτσει να παίξει ξύλο...

Παραδειγμα αμυνας της κοινωνιας χωρις αστηνομια στο  εγκλημα ειναι ο "Αγραφος νομος στην Αλβανια΄ Επισης παραδειγμα προλυψης του εγκληματος ειναι η Ισλανια.Αμα τα παντα καλιεργουν τον ανθρωπο η εγκληματηκοτητα θα ελαχιστοποιηθει.Επισης η προλυψη του εγκληματος και ο εξανθρωπισμος κοινωνιας ανθρωπου σχεσεων θα γαληνεψει τα παντα

Παραδειγμα αμυνας της κοινωνιας χωρις αστηνομια στο  εγκλημα ειναι ο "Αγραφος νομος στην Αλβανια΄

Μόνο που ο "άγραφος νόμος στην Αλβανία" που έχεις ακούσει, περιλαμβάνει και ασυλία-κάλυψη στη μαφία. Η αλβανική μαφία ελέγχει στην ουσία το γειτονικό κράτος και τους κατοίκους του - όχι 1-2 χωριών, αλλά σε όλο το κράτος.

να απεμπλακεί, θα πρέπει να ξέρει να παίξει ξύλο.

Οπότε ο boxers έχει δίκιο, γιατί οι συνθήκες είναι εντελώς απρόβλεπτες. Αντί να έχεις την αυταπάτη ότι ίσως να μπορείς να απεμπλακείς, καλύτερα να υποθέτεις ότι δεν θα μπορέσεις. Και αν έχεις πιο σίγουρα μέσα αυτοπροστασίας, σε φυλακίζουν - όπως την κοπελιά στην Κόρινθο (ποιοι φτιάξανε είπαμε την αστική δικαιοσύνη;)

Αλλά και πάλι το βάρος πέφτει στις γυναίκες, να μην προκαλούν, να μην κυκλοφορούν μόνες τα βράδια, να μάθουν αυτοάμυνα. Χρειάζεται κανένας άντρας να μάθει (να πληρώσει να μάθει) αυτοάμυνα για να προφυλακτεί από γυναίκες;

Και ξεχνάμε ότι πολλοί, πάρα πολλοί βιασμοί δεν γίνονται από άγνωστους σε σκοτεινά σοκάκια, αλλά από γνωστούς κι εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

Τελικά, η πολιτοφυλακή των farc είναι η ιδιανική λύση, καθώς και το ότι ο βιασμός, όπως και η ρουφιανιά, θα πρέπει να θεωρούνται κεφαλικά αδικήματα.

ξεχωρα απο την υπολοιπη συζητηση, κοπελιες ψωνιστε κανα πιπερι αν υπαρχει αντικειμενικη αναγκη (λογω περιοχης, ωραριου κτλ) γιατι το πεζοδρομιο στις 3 το πρωι δεν ειναι η καλυτερη ωρα και ο τοπος να διαπιστωσετε αν τα μαθηματα αυτοαμυνας δουλευουν

δυστυχως, βγαλμενο απ τη ζωη

χωρις να υποτιμω τη μαχητικοτητα κανενος-καμιας

υ.γ. προφανως, λαϊκες πολιτοφυλακες παντου

Το πρόβλημα του βιασμού ξεκινά απ' την οικογένεια. Κι αυτό ισχύει και για τα θύματα, και για τους θύτες. Τα ερώτηματα κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι, πώς θα τιμωρείται ένας γονιός που εγκαταλείπει το παιδί του. Πώς θα προστατεύονται τα παιδιά απ' την ενδοοικογενειακή βία, ώστε να μην την βιώνουν ούτε ως θύματα ούτε ως αδύναμοι παρατηρητές. Πώς θα μεριμνά ο κοινωνικός περίγυρος για παιδιά που κακοποιούνται και εγκαταλείπονται απ' τους γονείς τους; Πώς θα μεταχειρίζονται οι ανεύθυνοι γονείς;

Ως επιζων θύμα βιασμού, και μάλιστα την έχω πατήσει δύο φορές, μπορώ να πω ότι οι γονείς μου με εξέθεσαν από μικρό παιδί στο να βιώνω τη σεξουαλική βία και να μην την αναγνωρίζω καν σαν τέτοια. Ουσιαστικά λόγω της ανευθυνότητάς τους, δε με φρόντισαν ποτέ. Ο κοινωνικός περίγυρος ενίσχυσε τη στάση των γονιών, με το να με καταδικάσει από μικρό παιδί ως "χαμένο παιδί", αφού οι γονείς δεν το φρόντισαν και αυτές τις συμπεριφορές τις έμαθα να μου είναι οικείες. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι πρώτες κοινωνικές και συντροφικές σχέσεις που έκανα, απ' το τέλος της εφηβείας ως την αρχή της ενηλικίωσης, μεταξύ 18 και 28 χρονών ουσιαστικά, να είναι μια επανάληψη τέτοιων κακοποιητικών συμπεριφορών και έκθεση σε ανθρώπους που εμπιστευόμουν γιατί βασιζόμουν σε λανθασμένα κριτήρια και αδυνατούσα να χωνέψω, ειδικά μέχρι να μαζέψω κάποιες εμπειρίες ζωής, αδυνατούσα να χωνέψω ότι είχαν σκοπό να με κακοποιήσουνε για να τονώσουνε τον άρρωστο εγωισμό τους. Μάλιστα αυτό συνεχίζεται ακόμα στη ζωή μου, απλώς πλέον το διακρίνω στον εαυτό μου και κοντρολάρω τις λάθος επιλογές πολύ γρήγορα και φεύγω. Ουσιαστικά είναι σα να χτυπάει συναγερμός μέσα μου με το που κάνω κάποια επιλογή που θα με φέρει σε πλαίσιο κακοποίησης.

Έχω παρατηρησει ότι, ειδικά στον αναρχικό χώρο, παρόλο που είναι μαζεμένα πολλά "χαμένα παιδιά" καταδικασμένα απ' τις οικογένειές τους σε μια ζωή χωρίς ουσία, υπάρχουν άφθονοι άνθρωποι που έχουν επιλέξει να ασκούν την ίδια βία που έμαθαν απ' το σπίτι τους και δεν αμφισβητούν καθόλου τους εαυτούς τους. Απ' τη μία θέλουν να ξεφύγουν από τον ανεύθυνο μικροαστισμό με τον οποίο γαλουχήθηκαν, και τον καταδικάζουν στα λόγια, και απ' την άλλη κακοποιούν με τεράστια ευκολία και καμία συνείδηση τους συντρόφους τους και καταδικάζουν όποιον δεν τον φροντίζει η οικογένειά του και δεν ανήκει σε αυτό το μικροαστικό πλαίσιο που βροντοφωνάζουν ότι σιχαίνονται. 

Πραγματικά η βία αυτή ξεκινά απ' την παιδική ηλικία, και δυστυχώς και θύτες και θύματα επαναλαμβάνουν καταστάσεις στις οποίες μεγάλωσαν. Το να έχει κάποιος συνείδηση, δε σημαίνει ότι μπορεί να το σπάσει αυτό το μοτίβο με τη μία. Σημαίνει βασικά σκληρή δουλειά με τον εαυτό του που κρατά για χρόνια. Για πολλά μοναχικά χρόνια. Ίσως γι' αυτό και δεν επιλέγεται η συνείδηση απ' τον περισσότερο κόσμο. Η κοινωνία αυτή μας έχει εκπαιδεύσει να είμαστε φυγόπονοι ενώ την ίδια στιγμή να κακοποιούμε οι ίδιοι την ψυχή μας μέσα από επιλογές που μας φέρνουν πρόσκαιρες ηδονές και ψεύτικες αισθήσεις μεγαλείου και διαφορετικότητας από την πλέμπα, πράγμα που δεν ισχύει καθόλου. Γιατί ο αναρχικός χώρος είναι ο καθρέφτης της πλέμπας, ειδικά όταν εξαρτάται απ' την κοινωνία για κάθε δράση που κάνει και κάθε άποψη που εκφέρει και φυσικά για κάθε κομμάτι ψωμί, ή παντεσπάνι, που καταναλώνει.

Η αλλαγή του έξω έρχεται πάντα από μέσα. Και η βία που έχουμε να ασκήσουμε μέσα μας έχει να κάνει με τα όρια που θα βάλουμε στον εαυτό μας, όχι με την επανάληψη της αδικίας που μας ασκήθηκε σε ηλικίες που είμασταν πολύ αδύναμοι για να αντιδράσουμε. Η δύναμή μας φαίνεται στο πώς συμπεριφερόμαστε και στο πώς αντιδράμε, και όχι στο πού θα επιβαλλόμαστε και μάλιστα με όπλα και τεχνικές για γερό ξύλο. Ή με ουσίες και τεχνικές μάρκετινγκ για να πείσουμε τον άλλον ότι δεν έχει άλλη επιλογή παρά να συμβιβαστεί με τις δικές μας επιλογές.

ότι ένα θύμα βιασμού αυτό που έχει άμεση και απόλυτη ανάγκη δεν είναι μία πολιτοφυλακή που θα βιάσει τον βιαστή της, αλλά άτομα που θα την πλαισιώσουν με αγάπη, φροντίδα και κατανόηση και θα είναι δίπλα της. Επίσης καθησυχάζεται το θύμα όταν ο θύτης απομακρυνθεί απ' την κοινότητα/πλαίσιο και στιγματιστεί, γιατί έτσι δεν θα του δωθεί η ευκαιρία να ξαναβιάσει ή να βιάζει γενικότερα όπου βρει ευκαιρία.

Αυτά τα δύο όμως απαιτούν ανθρώπους με ευαισθησίες και συναισθήματα, και οι πολιτοφύλακες εκπαιδεύονται σα στρατιώτες τακτικού στρατού... καμία ελπίδα δηλαδή στις κουβέντες σας εδώ μέσα.

ρε ΣΟ, δε καταργείς τις κωλοσυζητήσεις; άσκοπες είναι ούτως ή άλλως.

Για τη συντρόφισσα που έγραψε πριν ότι είναι χρήσιμο το pepper spray, να πω ότι σε τυχαίο έλεγχο μπάτσων θα μπλέξετε χωρίς λόγο (δεν επιτρέπεται η κατοχή του στην Ελλάδα) και επίσης ότι τα μαγαζιά που το εμπορεύονται ανήκουν όλα σε χρυσαυγίτες. Μπορείτε να φτιάξετε στο σπίτι κάτι αντίστοιχο. Παίρνετε καυτερές πιπεριές (τις πιο καυτερές που θα βρείτε στη λαϊκή), τις κόβετε καλά (χωρίς να καθαρίσετε τους σπόρους!) και τις βάζετε σε ένα κατσαρολάκι με νερό, μαζί με λίγο τριμμένο πιπέρι (προκαλεί βήχα στο θύτη). Βράζετε το περιεχόμενο για αρκετή ώρα, αφαιρείτε τις πιπεριές και ρίχνετε με ένα χωνί το νερό μέσα σε ένα μικρό σπρέυ. Το μείγμα θα είναι αποτελεσματικό για περίπου 15 μέρες.

Για αυτόν που λέει ότι η απεμπλοκή είναι δύσκολη, να του πω ότι είναι ο νούμερο ένα κανόνας. Όταν νιώσεις κίνδυνο τρέχεις μακριά. Αφήστε τις μαγκιές για τους πανίβλακες. Δεν είναι δείγμα θάρρους το να κάθεσαι κάπου ενώ κινδυνεύεις.

Για το άγχος ενάντια στις πολιτοφυλακές που έχει προκύψει εντελώς ξαφνικά μετά την εκτέλεση του μαφιόζου Χαμπίμπι έχω να σχολιάσω μόνο: θα κατηγορήσετε τις πολιτοφυλακές και για την τρύπα του όζοντος άραγε;

Στα δύο σχόλιά σου αναφέρεσαι σε μια κοινή, αλλά ταυτόχρονα ειδική περίπτωση, στο βιασμό μέσα σε κακοποιητικές σχέσεις/γνωριμίες. Και αναλύεις πάρα πολύ καλά και τον θύτη και το θύμα, και συμφωνώ και σε αυτό που γράφεις:

ότι ένα θύμα βιασμού αυτό που έχει άμεση και απόλυτη ανάγκη δεν είναι μία πολιτοφυλακή που θα βιάσει τον βιαστή της, αλλά άτομα που θα την πλαισιώσουν με αγάπη, φροντίδα και κατανόηση και θα είναι δίπλα της. Επίσης καθησυχάζεται το θύμα όταν ο θύτης απομακρυνθεί απ' την κοινότητα/πλαίσιο και στιγματιστεί, γιατί έτσι δεν θα του δωθεί η ευκαιρία να ξαναβιάσει ή να βιάζει γενικότερα όπου βρει ευκαιρία.

Αυτά τα δύο όμως απαιτούν ανθρώπους με ευαισθησίες και συναισθήματα, και οι πολιτοφύλακες εκπαιδεύονται σα στρατιώτες τακτικού στρατού... καμία ελπίδα δηλαδή στις κουβέντες σας εδώ μέσα.

Κι αυτά που γράφεις δείχνουν ότι σε "κάποια αναρχική κοινωνία", αυτά τα θέματα δεν θα λυθούν αυτομάτως, ούτε θα εξαλειφθούν αυτομάτως, γιατί θέλουν χρόνο και κυρίως διάθεση να ψάξεις τον εαυτό σου και τις συμπεριφορές σου - είτε ως επιζών βιασμού (συνήθως γυναίκα), είτε ως θύτης.

*

Όμως υπάρχει και η γενικότερη περίπτωση, δες τι συνέβη στις κοπελιές στην Κόρινθο. Δηλαδή όταν δεν μιλάμε για κακοποιητικές σχέσεις, αλλά σου συμβαίνει εκτός σχέσης/γνωριμίας - σε μια παρέα, ή και στο δρόμο.

Και ναι, εκεί κάποιοι πρέπει να φοβούνται, γιατί το κόβω δύσκολο να ψαχτούν... Και όχι, αν φοβούνται, και αν πληρώσουν αυτό που έκαναν, το πρόβλημα στη γυναίκα-θύμα βιασμού δεν λύνεται αυτομάτως. Έχεις δίκιο. Και χρειάζεται υποστηριχτικό περιβάλλον.

Μήπως όλο αυτό το νήμα, με έμμεσες και άμεσες μπιχτές εναντίον των "πολιτοφυλακών" και της "βίας", έχει κάποια σχέση με διάφορους βιαστές ανηλίκων που κάθονται σε αναμένα κάρβουνα εδώ και λίγο καιρό, ξέροντας ότι τα ονόματα τους είναι στα χέρια αναρχικών και όχι υπηρεσιακών αξιωματούχων που αναφέρονται εσ συριζαίους πολιτικάντηδες; Λέω, μήπως.